Podsumowanie roku 2020

 

 

Dzięki dzienniczkowi z Harry'ego Pottera ten rok miał być magiczny. Hmm na pewno był niezwykły, choć nie jestem pewna czy w dobrym sensie. 

1. Ponarzekam

Staram się, żeby mój blog był pełen optymizmu. W poprzednim poście pisałam, czego mnie nauczył ten rok, ale nie chcę kłamać. Był ciężki, męczący, okropny, miałam go serdecznie dość. Dlatego właśnie od tego zacznę podsumowanie: ponarzekam sobie.

Po pierwsze, nikogo to nie zdziwi, hejtuję pandemię. Jednak nie tylko koronawirusa samego w sobie. W tym roku miałam czasem po prostu dość ludzi i ich zachowań z pandemią związanych. (Koronawirus zabija w nas ludzi)

Sam wirus mi akurat tyle zła nie uczynił. Przeszłam go z lekkim katarem, a kwarantanny nawet nie zauważyłam (siedzenie w domu późnojesienną/wczesnozimową porą jest fajne). Ale jeszcze ponarzekam, za trudności w dostaniu się do lekarza, brak wakacji, zdalne nauczanie, zamknięte zakłady pracy. Żeby nie było, nie twierdzę, że było jakieś lepsze wyjście. Po prostu narzekam.

Po drugie hejtuję pogodę. Susze i intensywne opady deszczu (tak było i to i to) sprawiły, że moich ulubionych owoców było malutko. Zresztą co się dziwić w tym roku zaćmienie słońca wypadło przed Nocą Kupały. Nasi przodkowie wierzyli, że takie zjawisko zwiastuje nieurodzaj, zarazę i nieszczęścia. Przypadek?

Po trzecie hejtuję tegoroczne święta i uroczystości. Nic się nie udało. Diabli wzięli: moje urodziny, 50 urodziny moich rodziców, Wielkanoc, Boże Narodzenie już trochę lepiej, choć własnego mieszkania nawet nie przystroiłam, święta dodatkowe, walentynki, Halloween, Wszystkich Świętych, andrzejki. Co roku to wszystko obchodzę. W tym nie. To nie tylko przyczyna wirusa, ale też moje własne zniechęcenie.

Po czwarte hejtuję wybory prezydenta, nasz rząd, przyjęte w tym roku ustawy. Nie będę się rozpisywać każdy wie o co chodzi. 

Po piąte tu też  nie będę wchodzić w szczegóły hejtuję wszystkie osobiste problemy w życiu prywatnym. Czasem nie było łatwo.

Czyli ja :P

Nie wiem, czy pamiętacie, ale rok 2019 podpisałam cytatem piosenki „Mieć czy być” Myslovitz „...upadamy wtedy, gdy nasze życie przestaje być codziennym zdumieniem...”

Ten rok nadal mi pasuje do tej piosenki:

"Kolejna strona »Mieć czy być"«"

2. Mieć

Może za bardzo się czasem na tym skupiałam. Na sprzedaży książek, maskotek, remoncie w mieszkaniu, na tym co już mam a czego jeszcze nie. Wyliczałam wszystkie zarobki i straty. Nie twierdzę, że to było tak całkiem źle, bo pozwoliło mi to rozsądnie podejść do wszystkiego. Jednak czasem zapominałam o tym co najważniejsze. Jaki jest sens wspinania się na szczyt, jeśli idę tam sama?

3. Być. Najlepiej w różnych miejscach

- Na początku roku miałam chęć uczestnictwa co miesiąc w spotkaniach małej grupy osób piszących i kinie konesera. Pandemia szybko powiedziała mi: "zapomnij", ale przynajmniej spróbowałam czegoś nowego :P

- Doceniłam za to spacery i odkrywanie cudownych miejsc w najbliżej okolicy, zwykle były to ruiny i tereny zielone. 

- Kiedy sytuacja z pandemią się uspokoiła, odwiedziłam kilka miejsc. Nie byłam na wakacjach, ale małe wycieczki okazały się równie wspaniałe: Twierdza Kłodzko, Minieuroland, Dvůr Králové, Kudowa-Zdrój, Zoo w Chorzowie, Jaworzno, Warszawa, Kraków (w tym Kamieniołom Liban i Dziórawy Kocioł)

- Jechałam też przed siebie, nie mając pojęcia, gdzie trafię, by zwiedzić:

 Polska Cerekiew i Rudnik. Pewnie bym tam sama z siebie nie pojechała, a pojechałam przypadkiem :P. Pierwszy zameczek był zamknięty w dniu w którym byłam, więc pewnie tam wrócę :). Do ruin natomiast oficjalnie wchodzić w ogóle nie można :)

4. Być. Najlepiej z wyjątkowymi ludźmi

Mimo tego całego siedzenia w domu już dawno nie poznałam tylu ludzi co w tym roku, a wszystko za sprawą internetu. Szukając towarzystwa, dołączałam do różnych grup na Facebooku i Discordzie, poznając wspaniałych ludzi.

Znów ma to swoje plusy i minusy, bo chwilami się uzależniałam i wisiałam w telefonie. Jednak udało mi się też niektóre z tych osób spotkać na żywo, z czego bardzo się cieszę.

Kontakty były różne, czasem luźne rozmowy, czasem intensywniejsze relacje, byli ludzie, którym mogłam wiele powiedzieć, dzielić się swoimi pasjami, zwierzyć z problemów.

Widziałam, jak ludzie łączą się w bardzo dobrane pary; widziałam kłótnie, jakich nie byłam świadkiem w realu; czasem słuchałam plotek; czasem przyznaję, coś zmyśliłam; próbowałam komuś pomóc; poznałam osoby, które otworzyły mi oczy; poznałam osoby, które stały się dla mnie inspiracją.

Gdyby ktoś czytał. Pozdrawiam grupę, gdzie pan M. zrobił szalone zamieszanie, pozdrawiam grupę, gdzie poznali się D. i K. <3, oraz grupę, z której niedawno odeszłam. Miałam powód, wybaczcie, ale będziecie w moim serduszku na zawsze.

5. Najważniejsze być sobą :)

Ej, ale przecież ten rok był dla mnie wyjątkowy. Może to w zeszłym wszystko skończyłam ale data wydania "Seksty" wypadła 29 stycznia 2020!

(Tak, to moje bieganie po opuszczonych miejscach jest związane z książką)

W lato korzystałam z podwórka moich rodziców na całego

 Skończyłam 27 lat, a nic się nie zmieniłam. Cały czas jestem czarownicą:

6. Książki

Jak widać marność nad marnościami (w sensie nie książki, tylko ja ;p). Czytałam po jednej góra 3 miesięcznie. Jak na mnie bardzo słabo, ale jak to pisałam w tym roku, książek czytać nie warto xD.

Czy chce mi się wymieniać filmy, jakie obejrzałam? Nie chce mi się. Macie tag filmy to sobie sprawdzicie, o ile kogoś to interesuje. Ewentualnie uzupełnię post później. Za rok czy coś... Podsumowanie zeszłoroczne też uzupełniałam. Nie wiedzieliście? Nie musicie. To mój pamiętnik, sio! Żartuję, Kocham Was!

Idealny czas 3... 2... 1.... BUM niech ten rok idzie w ...