Lecim na Szczecin cz.5 i 6

Dzień Piąty

Szczecin ma naprawdę piękne miejsce. Właściwie jest to kilka miejsc połączonych tak, że łatwo przechodzi się z jednego na drugie. Wszystko to tereny zielone. Idealne na spokojny spacer. Miałam je zaplanowane na właśnie dzień piąty. Pogoda nie sprzyjała, ale bądźmy szczerzy, przez cały mój pobyt idealnie nie było. 

Jedyne czego żałuję to, że zdjęcia przy marnym świetle nie oddają uroku tych miejsc, ale i tak chcę Wam je przedstawić. Zaczynamy od może nie przyrodniczego obiektu, ale również zielonego :)

 

 

Urząd Miasta Szczecin. Niestety przez remonty ciężko złapać go z przodu. Nie będziemy wchodzić do środka, ale przez bramę przejdziemy na drugą stronę budynku :) 

 

Tu już ładny widok z Fontanną Bartłomiejka, a z drugiej strony ogromny plac. 

Plac Jasne Błonia im. Jana Pawła II na pewno robi wrażenie, lecz tak rozległe przestrzenie akurat nie są miejscem dla mnie. Zobaczyłam tylko pomniki Jana Pawła II i już poza placem, ale widoczny z daleka Pomnik Czynu Polaków.

Później już zatopiłam się w tym co introwertycy lubią najbardziej, czyli pięknym Parku Kasprowicza. Wybaczcie, że nie mam dużo zdjęć. Raz, że pogoda nie dopisywała dwa, że po prostu chciałam się zapomnieć i odpocząć :)

Przez mostek można dostać się na Ogród Dendrologiczny im. Stefana Kownasa. Tutaj zwykle jest mniej ludzi niż w parku. Zaciszne przyjemne miejsce wśród drzew, choć muszę przyznać, że w taką pogodę wszędzie było mało ludzi :). Idąc dalej, docieramy do przepięknego Ogrodu Różanego — Różanka. Zapach, jaki się tam roznosi, jest po prostu nieziemski <3.

Popodziwiałam, chwilę odpoczęłam i ruszyłam jeszcze dalej aż na Ogród Botaniczny. Od razu zaznaczę, że wszystkie wymienione obiekty są otwarte dla wszystkich za darmo. Różankę jedyne ograniczają godziny, ale raczej po 22 nikt się tam nie będzie wybierał ;)

Kolejne spokojne miejsce do odpoczynku. Nie wiem dokładnie kiedy ale chyba funkcjonuje tam gdzieś jakaś Zielona Szkoła czy coś w tym stylu. Bo natknęłam się na takie "klasy" jak na zdjęciu poniżej i kilka tablic informacyjnych z różnymi zabawami :).

 

Można iść jeszcze dalej, nadal poruszając się tylko przez tereny zielone, w dodatku coraz bardziej dzikie. Dojdziemy na Syrenie Stawy, Park Akroński. Można nawet nad Jezioro Głębokie gdzie odbyło się moje wyjątkowe spotkanie. 

Teraz żałuję, że nie poszłam nad stawy, ale wiem, że wtedy już po prostu nie miałam sił. Dużo chodzenia przez te wszystkie dni i niesprzyjająca pogoda, potrafią wykończyć. Miałam ochotę już na ciepły posiłek i po prostu powrót do pokoju. A wracałam przez te same miejsca tylko innymi ścieżkami, bo jakoś na zwykłe ulice mnie nie ciągnęło.

Samej Arkonki sobie jednak nie odpuściłam, tyle że nie poszłam tam sama. 

Dzień Szósty

Wierzycie w magię? A może chociaż w gwiazdy? Horoskopy? Liczby? Przeznaczenie? Cokolwiek?

Nie mówię, żeby wierzyć we wszystko — to nie mądre, ale może równie niemądre jest niewierzenie w nic. 

 

Tego dnia po raz kolejny spotkałam się z moją wyjątkową koleżanką. Kto nie czytał, zapraszam <tutaj>.

10 lat temu to ja jej pomogłam. Dziś to ona przyszła pomóc mi. W czym? W odnalezieniu siebie, bo przyznam Wam szczerze, w ostatnich latach bardzo się pogubiłam. Zawładnęły mną złe demony, które ktoś musiał wypędzić. Może piszę w przenośni, ale naprawdę potrzebowałam trochę magii.

Czasem się zastanawiałam czy w Roksanie jest coś z Michała z mojej książki. Na pewno jednak ma coś z Jagody. Kiedy tak spacerowałyśmy po lesie, nie tylko opowiadałyśmy sobie, co się zdarzyło przez te lata, ale także poruszałyśmy sprawy, na które nie jedna osoba przewróciłaby oczami.

Taka mieszanka magii i nauki w tym przede wszystkim psychologii, bardzo pomogła mojej koleżance. Gwiazdy i liczby trochę wskazały jej drogę, ale także widza o tym jak działa nasza psychika. Choć po tych latach ciągle widziałam w niej dziewczynkę, którą była, zrozumiałam jak bardzo dorosła i jak wiele się nauczyła. Teraz tę wiedzę mogła przekazać mnie.

Dostałam kilka cennych rad, dokładną analizę psychologiczną moją i mojej rodziny, ale także szczegółowy horoskop i kamyczek na szczęście.

Najciekawsza była jednak karta, która uświadomiła mi jedną ważną rzecz. Nawet gdy wszytko się wali, jesteśmy bez sił, prześladuje nas pech, sytuacja wydaje się bez wyjścia, wszyscy się od nas odwrócili... Zawsze, powtarzam zawsze, są jakieś możliwości. 

 

 

Znów tworzę aurę tajemniczości i nie wyjaśniam wszystkiego. Wybaczcie... Jednak do takiej aury pasuje tajemnicze miejsce. Wybrałyśmy się zobaczyć Wieżę Quistorpa, a raczej jej ruiny. Wieża znajduje się w Parku Leśnym Arkońskim. Na pewno łatwiej do niej dotrzeć od Arkonki niż jeziora Głębokiego, ale my lubimy błądzić po lesie xD

 

Znów bieganie po dziwnych, niebezpiecznych miejscach (jak mężowi pokazywałam zdjęcia, to wzdychał — cała ty jak się ciebie nie pilnuje xD)

 

 

Tyle z wieży zostało... Ale schody wydają się takie w miarę stabilne...

 

No i wlazłyśmy na górę, bo jak inaczej :).

 

Nie ma co tracić głowy, będzie dobrze...

 

Przysięgam, zobaczyłam ten napis, jak już było za późno :P.

 

Kucam przy kaczuszkach, a one wszystkie do mnie podpływają. 

— O jakie słodkie, kochane, chodźcie do mnie, jak bym was do domu zabrała. — Moja imienniczka patrzy na to rozczulona, a ja dodaję — Tak dawno kaczki nie jadłam :D

Mina Roksanki bezcenna xD

To na razie tyle Kochani

Jeszcze czeka nas ostatni Szczeciński post 

Jednak wcześniej chyba dodam coś bardziej świątecznego :)

Z racji tego, że kolejny pojawi się na same święta, już teraz życzę Wam:

Nie prezentów tysiące

Nie obżarstwa do bólu brzucha

Nie kasy

Nie szczęścia

Nawet nie zdrowia, bo nie mam takiej mocy, by wam je podarować

(Roksanka ma, wyleczyła mój ból głowy ^^)

 Życzę Wam otwartego umysłu, byście wiedzieli, że zawsze są jakieś możliwości

Nie ma sytuacji bez wyjścia

Wiary w to co dla Was jest najważniejsze, w czym znajdziecie oparcie i siłę

Nadziei, że zawsze wszystko jakoś się ułoży

I miłości 

Prawdziwej, szczerej i bliskiej 

Wesołych Świąt :)