Przebieg tej historii zależy od Ciebie

Cześć Kochani

Słoneczko (przynajmniej u mnie) pięknie świeci i przypomina wakacyjne dni, pozdrawiam wszystkich, którzy zaczęli rok szkolny w tym uczniów, rodziców i całą kadrę pedagogiczną, która mnie czyta :). Mimo że nie ma jeszcze jesiennej aury, u mnie nadal siedzimy w horrorowym klimacie. Przygotuję Was do Halloween na całego. Wszystko dlatego, że Wydawnictwo Muduko zaproponowało mi współpracę, której nie mogłam odmówić <3. 

Z grami paragrafowymi miałam już do czynienia czytając książki z serii Choose Cthulhu inspirowane twórczością Lovecrafta. Gra paragrafowa polegała na tym, że czytelnik dokonuje wyborów za bohatera, które to prowadzą go do różnych paragrafów, tym samym zmieniając bieg całej historii. 

Jonathan Green poszedł krok dalej, wprowadzając do książki elementy walki przy pomocy kości do gry lub talli kart, możliwość wyboru lub tworzenia swojej postaci z odpowiednimi statystykami, zbieranie ekwipunku po drodze, wykorzystanie specjalnych umiejętności i różnego rodzaju zagadki. Tym samym jego książki stały się mieszanką paragrafówki i podręcznika do roleplay ala Dungeons & Dragons. 

Przyjrzyjmy się jednak każdej z nich:

 Jonathan Green "Koszmar Alicji w Krainie Czarów"

Gra paragrafowa, gra książkowa

Alicję w Krainie Czarów uwielbiam. Kto śledzi mojego bloga zauważył, że poświęciłam dwa posty (<1> i <2>) na ukazanie jej filmowych adaptacji. Oraz jeden post na porównanie samej siebie do postaci z tej książki. Na Pracowni Kotołaka znajdziecie też pluszowego Białego Królika  w mrocznej wersji jakże pasującej do fabuły tej gry:

Alicja nie pamięta swojej poprzedniej wizyty w Karinie Czarów. W końcu to był tylko sen. W jej wspomnieniach pozostały jedynie przebłyski, kiedy ponownie spotyka Białego Królika. Ten, choć nadal cierpi na manię pośpiechu, już nie wygląda tak uroczo...

Kraina Czarów jest w niebezpieczeństwie, dawni przyjaciele Alicji zostają przerabiani na żywe zegary, Królowa Kierów sieje spustoszenie i to właśnie Alicja ma ją... zabić. Dlaczego ona? To oczywiste, w końcu to jej koszmar.

Pomysł na fabułę super. Uwielbiam Alicję, a dodane do niej creepy postacie uświadczyły mnie w przekonaniu, że to będzie coś ekstra. Momentami jednak ta fabuła trochę przynudzała. Opisy nie były zbyt dokładne, styl autora chwilami zbyt sztywny, niepozwalający wczuć się w klimat mimo dobrego pomysłu. Jednak tu przymykam na to oko właśnie dlatego, że jest to gra. Dokładniejsze opisy różnych walk i zdarzeń strasznie by ją wydłużyły i zabiłyby dynamikę, a przejście całości samo w sobie i tak jest dość długie. Mamy zatem krótki opis tego co Alicja spotkała i tabelkę potrzebną do rozgrywki.

Za to jest parę smaczków, które świetnie ratują sytuacje. Trzeba jednak kilka razy zagrać, by znaleźć je wszystkie. Są różne zakończenia, są ciekawe nawiązania do oryginalnej powieści. Niektóre dialogi są naprawdę genialną kombinacją. Sama rozgrywka nie jest taka łatwa, po drodze trafiamy na różne logiczne zagadki, możemy też dosłownie zgubić się w labiryncie. 

 Jonathan Green "Zły Czarnoksiężnik z Oz"

Gra paragrafowa, gra książkowa 

 

„Czarnoksiężnik z Krainy Oz” jest klasykiem literatury fantasy i powieści dziecięcej. Piękna historia o poszukiwaniu rozumu, serca i odwagi. W książce Jonathana Green Dorotka po raz kolejny trafia do Krainy Oz. Nic już tam nie jest takie jak dawniej. Czyżby Zła Czarownica wróciła? Nie pozostaje nic innego jak zebrać do kupy dawnych przyjaciół i poradzić się Czarnoksiężnika, tylko że w Szmaragdowym Grodzie również wszystko się zmieniło.

Ocalić Krainę Oz może tylko czytelnik, wcielając się w jedną z postaci. Może być to: główna bohaterka Dorotka; Strach na Wróble — już z rozumem; wyposażony w różnorodną broń i prawdziwe uczucia — Blaszany Drwal; Odważny Lew. Co ciekawe także sam Czarnoksiężnik z Krainy Oz i Zła Czarownica z Zachodu.

Tym razem jednak autor pokusił się na tematykę sci-fi pochodzącą lekko pod postapo. Mamy różne przekształcone technologicznie potwory, sztuczną inteligencję i świat zmierzający ku zagładzie. Przez cały czas jednak będziemy napotykali całą masę smaczków i bezpośrednich nawiązań do oryginalnej historii „Czarnoksiężnika z Krainy Oz”.

Tak samo jak w Alicji jedyna rzecz, która mi się nie podobała to zbyt sztywny język autora. O ile pomysł również jest świetny i są ciekawe motywy zakończenia, tak ciężko się wczuć w klimat. Opisy są zbyt proste, mało emocjonalne, choć historia w pewnych momentach powinna chwytać za serce.

Wiele wątków łączy się u różnych postaci, dlatego niezależnie od tego kogo wybierzemy, przeżyjemy podobne przygody, ale nie wszystkie. Każda postać ma swój oryginalny początek i zakończenie, kilka własnych przygód oraz oczywiście umiejętności, które wpływają na rozgrywkę.

 

 Jonathan Green "Dracula. Klątwa wampira"

Gra paragrafowa, gra książkowa 

 

O ile wcześniej mieliśmy do czynienia z wymyślonym przez autora dalszym ciągiem klasycznych opowieści w klimacie grozy, tak teraz dostaliśmy grę książkową bardzo opartą na oryginalnej fabule "Draculi". 

Możemy wcielić się w cztery postacie, którymi są: Jonathan Harker, Mina Murray, doktor John Seward i co ciekawe sam hrabia Dracula. Tutaj jednak w przeciwieństwie do poprzedniej książki losy naszych bohaterów przeplatają się wspólnymi paragrafami znacznie rzadziej, więc w zależności od wyboru mamy nieco inną historię. 

W poprzednich książkach narzekałam na słabe opisy i trochę sztywną fabułę. Tym razem naprawdę  można wczuć się w powieść, która jest o wiele lepiej opisana, tylko niestety w dużej mierze opiera się na oryginale, więc nie dostajemy też niczego nowego. Nawet forma jest bardzo podobna, mamy fragmenty dzienników i listów. Nie zdziwiłabym się gdyby niektóre opisy, czy dialogi były dosłownymi cytatami. Nie mam jednak „Draculi” pod ręką, żeby to sprawdzić. Można to uznać zarówno za plus jak i minus gry. W zależności od tego czego oczekujemy.

Wyborów na pierwszy rzut oka jest bardzo dużo. Jednak okazuje się, że nie możemy za bardzo zboczyć z historii. Tego tu zabrakło, jeśli autor chciał się opierać na znanej powieści, mógł dać czytelnikowi więcej możliwości wpływu na nią, nawet kosztem ograniczenia się do tylko jednej postaci. Było też znacznie mniej zagadek i zawiłości, więc powodzenie gry w dużej mierze zależało od szczęśliwych rzutów.

Dostrzegłam trochę wad, co nie znaczy, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie jestem pod ogromnym wrażeniem złożenia tych wszystkich dróg i możliwości w całość. Bardzo dobrze się bawiłam, grając każdą z postaci. W czasie czytania czuło się dreszczyk napięcia. Gdzieś po drodze napotkałam mini kryminalną zagadkę, czasem musiałam zdać się całkowicie na los, przy wyborze konkretnej drogi.

 

 

Muszę jeszcze zatrzymać się nad elementem wizualnym i technicznym. 

Cały klimat w książkach robią czarnobiałe ilustracje, które są po prostu genialne. Nadrabiają tam, gdzie zabrakło lepszego opisu, zabierają nas do mrocznych światów wykreowanych w książkach. 

Okładki tez moim zdaniem świetnie pasują do wszystkich gier i razem stanowią całość pięknie prezentującą się na półce.

Bardzo dobrze napisana instrukcja do każdej gry, wszystko było zrozumiałe, łatwo można było wrócić do potrzebnych informacji w takcie jeśli się czegoś zapomniało. Śliczne karty przygód i spotkań, które znajdziemy z tyłu książek, a także na stronie wydawnictwa do wydruku. 

Gry miały parę wad, które tutaj wymieniłam, ale są to książki, do których z chęcią będę wracać, żeby dobrze się bawić i wiem, że za każdym razem otrzymam coś innego :).

 

 ~*~

Tradycyjnie zapraszam również na nowy post w Pracowni Kotołaka. 

A także zachęcam do przeglądania aktualnych ofert moich maskotek na OLX, Allegro, lub Vinted. 

Na Wattpad  natomiast dalsze darmowe rozdziały "Seksty".