Nie jest umarłym ten, który może spoczywać wiekami.

 Dziś przywitam Was mrocznym klimatem... 

 

"Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści" H.P. Lovecraft

Piękne, grube wydanie w twardej oprawie najciekawszych, mrocznych opowieści, mistrza grozy H.P. Lovecrafta. Opowiadania wybrał, przetłumaczył i opracował Maciej Płaza. Na uwagę zasługują też niesamowite i pełne tajemniczości ilustracje Johna Coulharta. 

Każdy, choć w minimalnym stopniu zainteresowany literaturą grozy słyszał o Lovecrafcie. Właściwie, nie trzeba nawet czytać horrorów. Motywy z jego opowiadań wykorzystywane były w filmach, grach, kulturze. Można powiedzieć, że pisarz stworzył swoja własną bardzo mroczną mitologię. 

Archaiczny, bogaty język, pobudzające wyobraźnię opisy, mroczne motywy, które niepewnie szepczą nam do ucha: A co jeśli nie jesteśmy jedyną rozumną rasą we wszechświecie? Co jeśli był ktoś przed nami? Co jeśli będzie po nas? Co jeśli już teraz ktoś potężny ma wobec nas konkretne zamiary? To sprawiło, że tak wielu pokochało H.P. Lovecrafta. 

Każde opowiadanie jest o czymś innym, a jednocześnie dzieją się jakby w tym samym uniwersum. Łączą je często miejsca, postacie niezwykłych, potwornych bóstw, zakazanych i mrocznych ksiąg, tajemniczych przedmiotów. Także motywy odkryć, poszukiwań, niezwykłych miejsc, spojrzeń w nieodgadniony kosmos i zgroza, czasem tak trudna do określenia. 

Mimo iż opisy autora są bardzo szczegółowe bardzo często wprowadza elementy opisu tylko tego co czuła osoba, mająca do czynienia z czymś tak przeraźliwym, że ciężko to opisać. Może i lepiej, możliwe, że gdybyśmy nawet oczyma wyobraźni ujrzeli to co zostało przedstawione, nie pozostalibyśmy dłużej przy zdrowych zmysłach. Ta autentyczność pięknie buduje napięcie, przyczyniają się do niej tez często motywy analizy różnych dokumentów, odkrycia archeologiczne, styl często w formie listów. To wprowadza w czytelnika w świat, który wydaje się prawdziwy, jakbyśmy czytali zapiski z dawnych czasów, ludzi, którzy przeżyli prawdziwą grozę i którzy martwią się, że nikt im nie uwierzy. 

Tutaj pochwała należy się również tłumaczowi, który wspaniale przełożył cały ten klimat, zarachowując styl i język autora.

 

Nie będę się tu rozpisywać o każdym opowiadaniu z osobna, ale przy kilku chciałabym się zatrzymać przy okazji innych pozycji, po które udało mi się sięgnąć. 

I "Dagon" i "Widmo nad Innsmouth" 

Dagon jest jednym z pierwszych opowiadań autora. Uciekający jeniec trafia na dziwną bagnistą wyspę — kawałek wnurzonego dna oceanu. To, co tam widzi, doprowadza go do szaleństwa. Krótka treść, szczegółowe opisy budujące napięcie. Jest to także wstęp do sworznia ciekawego kultu, który pojawia się w drugiej opowieści — Widmo nad Innsmouth.

Innsmouth od dawna jest omijane przez obcych, nic dziwnego: tajemniczy kult, zmieniający się wygląd mieszkańców, to dopiero początek. Główny bohater postanawia odwiedzić to miejsce, wrócić jednak nie jest tak łatwo.

Dagon (2001)

Po przeczytaniu "Dagona" postanowiłam sięgnąć od razu po film. Na początku myślałam, że reżyser totalnie wymyślił sobie fabułę, wzorując się tylko na podstawie postaci Boga-Ryby z opowiadania. Później przekonałam się, że inspirował się inną opowieścią, mianowicie "Widmem nad Innsmouth". Informacja dla tych, którzy lubią oglądać konkretne adaptacje. 

Fabuła została trochę uwspółcześniona i zmieniona, żeby było więcej akcji. Wiadomo, film rządzi się swoimi prawami. Psuje to klimat, ale bądźmy szczerzy, proza Lovecrafta do kina średnio się nadaje. Tu fabuła taka zła nie jest, gorsze efekty. Filmu samego w sobie nie polecam jakoś szczególnie, ale jest fajną ciekawostką adaptacyjną. 

II "Zew Cthulhu"

Nie jesteśmy sami. Czy tajemnicze stworzenia, które były tu jeszcze przed nami mogą wybudzić się ze snu? Jedno z najbardziej znanych opowiadań. Opis niezwykłego kultu przedstawiony w formie niemal źródeł historycznych tworzy niesamowity klimat. 

 

 Zew Cthulhu (2005)

Kiedy o filmie masz ochotę powiedzieć, że jest bardzo ciekawy i strasznie nudny :P. Zrobiony na stary czarno-biały, niemy film, z klimatycznymi prostymi efektami. Fabuła momentami nużąca, zresztą przy tym opowiadaniu również miałam takie wrażenie. W dodatku taka forma przekazu wydaje mi się w tym momencie najtrafniejsza dla dzieł Lovecrafta. Wykonanie jest świetne i właśnie dlatego myślę, że zwłaszcza fani pisarza powinni mieć go na uwadze. 

III "Kolor z innego wszechświata"

Dziwny meteoryt spada na ziemię, przynosząc ze sobą niszczący wszystko na swej drodze kolor. Niezwykłe i inspirujące dzieło.

 Kolor z przestworzy (2019)

Znów mam takie mieszane uczucia. Jeśli nie czytaliście Lovecrafta, film może się wydać dziwny, średniozrozumiały. Nie jest on też jednak wierną adaptacją "Koloru z innego wszechświata". Znów mamy do czynienia z nieco uwspółcześnioną własną wersją. Jednak sposób przedstawienia wielu motywów wydał mi się bardzo ciekawy. Tu znów powtórzę, że te opowiadania nie jest łatwo przedstawić w kinie. Zaznajomionym polecam, a jeśli nie czytaliście, ale znacie ten film, to jestem bardzo ciekawa waszych opinii :). 

 

IV "Zgroza w Dunwich"

W tytułowym miasteczku rodzi się dziwne dziecko, rośnie niewiarogodnie szybko i razem z ojcem planuje coś strasznego. Znajdziemy tutaj dokładniejsze opisy strasznych bytów. 

 

 

Horror w Dunwich (1970)

Kolejny film i kolejne mieszane uczucia. Efektów za bardzo nie ma, głównie oślepiające światła, gra aktorska pozostawia sporo do życzenia. Po raz kolejny mamy tylko inspirację opowiadaniem. Jednak nie zabrakło tu odpowiedniego klimatu. Niektóre sceny bardzo mi się podobały, przy innych miałam ochotę film wyłączyć. 

Podsumowując z lovecraftowych filmów, które widziałam (jest ich znacznie więcej i możliwe, że innym razem do nich przejdę) żaden jakoś specjalnie mnie nie zachwycił. Jednak jako ciekawostka można je obejrzeć, nie czuję, że zmarnowałam swój czas. Oglądaliście, którąś z tych lub inną ekranizację?

 

V "Szepczący w ciemności"

Dziwne ciała znalezione w rzece i tajemnicza korespondencja z pewnej farmy, są początkiem niezwykłych odkryć. Tym razem zamiast filmu zapoznałam się z inną inspiracją do opowiadania, a mianowicie grą w formie książki. Seria ma mieć 12 część. Mnie udało się zagrać w 9 i 10.

  "Szepczący w ciemności" Giny Valris

Gra paragrafowa to specyficzny rodzaj książki, w której to jak potoczy się akcja, zależy od wyborów czytelnika. Po fragmencie powieści i mamy do wyboru opcje, które przeniosą nas na różne strony. Wybieramy, co naszym zdaniem powinien zrobić główny bohater, aby rozwiązać tajemniczą zagadkę i co najważniejsze przeżyć.

Bohaterem, w którego się wcielamy, jest Albert N. Wilmarth profesor wyjaśniający mity i legendy w naukowy sposób. Jedną ze spraw, którą należałoby się zająć, są plotki o dziwnych szczątkach znalezionych w rzece. Profesor jest przekonany, że tylko strach i wyobraźnia podsuwa ludziom pomysły o przybyszach z innych planet. Wszystko jednak zmienia się gdy dostaje on list zawierający niepokojące dowody, a tym samym zostaje zamieszany w sprawę, z której nie ma odwrotu.

Książka mocno trzyma się fabuły oryginalnego opowiadania, dając jednak czytelnikowi możliwość zmiany jej przebiegu. Utrzymany jest Lovecraftowy klimat. Na każdym kroku może czekać nas śmierć, szaleństwo i mrożące krew w żyłach sceny. Czytamy w nieustannym napięciu, podejmując ryzykowne działania. Mnie sama fabuła niesamowicie wciągnęła i nie potrafiłam odłożyć książki, dopóki nie umarłam (tak z sześć razy po rząd).

Język jest przystępniejszy od oryginalnego opowiadania, skrócone są też opisy, co jest dobrym zabiegiem, aby gra była płynna. Fragmenty powieści, które otrzymujemy, wystarczająco wciągają nas w mroczny świat, wywołując ciarki na plecach.

Nie zabrakło jednak odrobiny humoru. Co prawda czarnego, ale inny by tutaj nie pasował. Nie można się oprzeć wrażeniu, że gra czasami trochę drwi sobie z czytelnika, który usilnie stara się wyjść z sytuacji cało.

Dużym plusem są też zagadki, które urozmaicają zwykłe wybierania paragrafów. Niestety jest ich malutko i są zdecydowanie zbyt proste. Brak jednej z poprzednich części nie pozwolił mi podążyć jedną ze ścieżek. Możliwość przejścia do innej książki jednak bardzo mi się podoba, rozbudowuje to fabułę, dostarcza więcej zabawy i zachęca do zaopatrzenia się w poprzednie części, co na pewno zrobię.

 Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

 

 VI "Nawiedziciel mroku"

Pisarz szuka w opuszczonym kościele inspiracji, zamiast tego uwalnia coś przerażającego.

 "Nawiedziciel Mroku" Leandro Pinto

W tej części wcielamy się w postać szukającego inspiracji pisarza Roberta Blake'a. Mimo dręczących nas złych wspomnień chcemy ponownie przyjrzeć się pewnej księdze, skrywającej mroczne tajemnice. Czy odważymy się włamać do opuszczonego kościoła? Czy wyjdziemy stamtąd żywi? Uda nam się rozwiązać kryjące się tam sekrety? Zdobyć to czego szukamy? A może obudzimy coś, co na wieki powinno zostać uśpione? Wszystko oczywiście zależy od naszych drobnych decyzji.

Wybierając konkretne trasy, przedmioty, które chcemy zabrać, osoby, z którymi chcemy się skontaktować, sami decydujemy, który paragraf przeczytamy jako kolejny. A zdarzyć się może wszystko. Sporo różnorodnych i zaskakujących zakończeń. W poprzedniej części miałam wrażenie, że ciągle umieram, tutaj zdarzały się ciekawsze opcje. Jednak nie chcę niczego zdradzać.

Opowiadanie trochę różni się od oryginału, nie tylko alternatywnymi zakończeniami. Jednak klimat opowieści grozy znany fanom Lovecrafta jest tu zachowany. Ciekawym smaczkiem jest to, że w tej części możemy (o ile podążymy właściwą ścieżką) spotkać samego pisarza. Jak potoczy się nasza wspólna przygoda, również zależy od konkretnych wyborów. Chwilami może być krwawo i brutalnie.

Zabrakło trochę zagadek urozmaicających zwykłe wybory. Za to ciekawym motywem było gromadzenie przedmiotów, które mogły się przydać w czasie dalszej podróży. Poprzednia część wydawała mi się trochę mroczniejsza. Za to tu zakończenia były nieco bardziej różnorodne, choć też oczywiście mieliśmy tradycyjne np. skończenie w szpitalu psychiatrycznym.

Gry paragrafowe są świetną zabawą pozwalającą jeszcze bardziej wczuć się w opowiadania. Poczuć na własnej skórze dreszczyk emocji, kiedy zastanawiamy się, którą z opcji wybrać, by nie wpaść w ręce tajemniczych nadnaturalnych sił nie z tej ziemi. Z miłą chęcią sięgnę po inne tomy z tej serii.

 Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

 

Tradycyjnie zapraszam również na nowy post w Pracowni Kotołaka. Zapraszam także do zerknięcia na poprzednią pracę, w której wykonałam storzonko właśnie z książek Lovecrafta. 

<TUTAJ ZNAJDZIECIE PRZERAŻAJĄCĄ PLUSZOWĄ POCZWARĘ> 

 A także zachęcam do przeglądania aktualnych ofert moich maskotek na OLX, Allegro, lub Vinted.