Sady w Krainie Czarów

Ten post miał się pojawić w marcu na moje 29 urodziny. U wielu blogerek spotkałam się z zabawą, by w urodziny wymienić kilka faktów o sobie. Postanowiłam to połączyć z tematem ostatniego posta, czyli Alicją w Krainie Czarów. 

Oto lista 11 dowodów, że pasuję do Krainy Czarów :)

Jestem trochę jak:

1. Biały Królik

 

Nie ma czasu, nie ma czasu, ze wszystkim jestem spóźniona. Już późno a ja jeszcze nie napisałam tego posta. Właściwie miał być wczoraj. Tyle maskotek do uszycia, a miałam je wystawić przed Wielkanocą. Tyle czasu minęło od wydania Seksty, a ja jeszcze nie napisałam drugiej części...

Ludzie dziwią się, że nie mam czasu. Przecież ciągle siedzę w domu. Ja też się dziwię, odcięłam się od pożeraczy czasu, a i tak on mi ucieka. Może powinnam posmarować masłem mój zegarek, żeby czas płynął wolnej.

2. Marcowy Zając 

Bluzę znajdziecie na Pracowni Kotołaka

Stop, przecież w końcu trzeba się zatrzymać, bo można oszaleć (chociaż to już mam za sobą). Marcowy zając zawsze miał czas na herbatę i podwieczorek. Ja zawsze znajdę chwilę na kawę, którą uwielbiam <3.

3. Gąsienica 

 Mam fajkę wodną i czasem lubię sobie zapalić susz CBD. Dobrze działa na relaks :).

4. Szalony Kapelusznik

Lubię się wyróżniać wyglądem. Nie musi być to kapelusz, ale mam różne swoje dziwactwa, kolorowe ciuchy albo czarne koronki, zwariowane trampki/ ciężkie glany. W gimnazjum polubiłam się ze stylem emo. Trochę zapożyczałam z gotyku i japońskiego stylu. Chyba mi to zostało. Czasem założę kapelusz czarownicy, a czasem kocie uszy. Skoro już o tym mowa...

5. Kot z Cheshire

 

Znów  pomijając fakt, że po prostu kocham koty i czasem się za nie przebieram. Kot z Cheshire był bardzo ciekawą postacią, jako jedyny wiedział, że jest dziwakiem, a mimo to nie przestawał nim być. Wiem, że czasem trochę odbiegam od normy, czasem jest to pozytywne zakręcenie a czasem zupełnie nie. Mam swoje złe dziwactwa, natręctwa, fobie, skłonności. Niby z niektórymi walczę, ale też nauczyłam się  je po prostu akceptować. W pewnym sensie one sprawiają, że jestem sobą, doprowadziły mnie do takiego życia, jakie mam i czasem przyczyniały się do czegoś dobrego.  

Czasem też ukrywam prawdziwe uczucia pod szerokim uśmiechem.

6. Księżna 

 

Nie chciałabym wychowywać dziecka jak księżna, ale czuję, że byłabym beznadzieją matką. Mimo doświadczenia z dziećmi, posiadania trójki dużo młodszego rodzeństwa, skończonej pedagogiki i pracy w szkole (nawet roku nie wytrzymałam :P) nie chcę mieć dzieci. Wiem, że z moją psychiką to po prostu zły pomysł.

7. Gryf

 

Na zdjęciu hipogryf z Pracowni Kotołaka

Gryfem się nazwę z dwóch powodów. Ponoć jest symbolem niedouczonych studentów — mimo swego majestatu mówi slangiem. Ja skończyłam kierunek, który okazał się kompletnie nie moim kierunkiem i dyplom trzymam w szufladzie, a sama daję dzieciom zły przykład. 

Drugi powód — gryf przyjaźnił się z Niby żółwiem, osobą nieszczęśliwą i skupiającą się na swoim nieszczęściu. Takie przyjaźnie są trudne, a jednak jakoś dogaduję się tylko z ludźmi z problemami.

8. Niby żółw

 

Powód tego jest prosty sama mam problemy. Może czasem jestem zbyt marudna, może niektóre problemy wyolbrzymiam. Czasem nie radzę sobie tam, gdzie inni nie widzą żadnej trudności. Momentami wydaje mi się, że jestem takim niby człowiekiem, nie mam wszystkiego, co powinnam mieć, nie umiem wszystkiego, co powinnam umieć. 

9. Królowa Kier

Mam swoją własną interpretację, co oznacza ścinanie głów w Alicji w Krainie Czarów. Alicja, trafiając tam, miała ciągle głowę na karku, czyli nie zwariowała tak jak reszta mieszkańców. Może królowej wcale nie chodziło o to, by dziewczynkę uśmiercić, ale by straciła głowę (czyt. rozum), by stała się taka jak wszyscy. 

Czasem zastanawiam się, czy będąc takim marudnym Niby żółwiem, nie staję się też złą królową. Czy nie ciągnę za sobą ludzi, czy czasem ich nie krzywdzę? Na pewno nie robię tego z premedytacją, ale każdy ma w sobie tę ciemną stronę.

10. Karty

 

W karty nie gram, ale te z Pottera musiałam mieć.

Czasem jak już napisałam, czuję się taka inna dziwna, coś ze mną nie tak. A czasem przeciwnie czuję się jak taki szary człowieczek jakich wielu. Gdzieś tam zagubiona, trochę niezdarna. Zapominam, na jaki kolor pomalować róże i co dodać do obiadu. 

Raczej wypełniam ze strachem rozkazy, niż wychodzę z własną inicjatywą. To ta część mnie, której nie lubię. W ogóle nie przepadam za kartami. Wszyscy dokoła lubią grać, czy to tysiąca, czy Magic: The Gathering. A ja ani liczyć nie umiem, ani z angielskim sobie nie radzę, żeby to wszytko ogarnąć.

11. Alicja

Najważniejsze dla mnie. Przygody w Krainie Czarów to tylko sen, lecz Alicja z całą pewnością by tak nie powiedziała. Ten sen był tak dziwny, że stał się z pewnością czymś ważnym dla niej, wręcz częścią jej życia. 

Prowadzę sennik od wielu lat. Zapisuję swoje sny. Miałam kilka takich, które stały się dla mnie naprawdę wyjątkowe. Czasem przeżyłam w nich coś pięknego, czasem coś sobie uświadomiłam na temat własnych potrzeb i lęków, czasem zainspirowałam się do pisania.  

Śnię też świadomie. Nie jest łatwo to osiągnąć, ale przynosi mi dużą satysfakcję, gdy mogę kontrolować swój sen. Czasem wierzę, że jest tam inny świat, w którym toczę moje drugie życie.

Po tych wszystkich podpunktach jak myślcie, czy już zwariowałam? :)

Już w 2009 byłam królikiem

Do świąt już się tutaj nie pojawię, więc z całego serca życzę Wam, żeby życie stało się trochę mniej zwariowane niż do tej pory, a jeśli już mają się dziać na świecie szaleństwa to tylko te pozytywne. 

Wiosny w Waszym sercu, miłości w rodzinie, miło spędzonego czasu. Błogosławieństwa wierzącym, odpoczynku nieobchodzącym, radości każdemu. Smacznego jedzonka i zajączka, który zaprosi Was do swojej norki pełnej magii :). 

A to z 2012

 

Jak zawsze zapraszam na:

-OLX

-Vinted