Woodstock vs Pol'and'rock

Tak się złożyło, że dwa lata temu byliśmy na ostatnim Woodstocku. Później festiwal zmienił nazwę, ale nie udało nam się pojechać. Także tegoroczną zabawę nazywamy naszym pierwszym Pol'and'rockiem.
Postanowiłam porównać te dwa festiwale. Oczywiście oficjalnie prócz nazwy nic się nie zmieniło. Porównuję raczej sam nasz pobyt, gdy byliśmy w Kostrzynie pierwszy raz i gdy już wiedzieliśmy czego się spodziewać.

 

1. Jedziemy!

Dwa lata temu wsiedliśmy do pociągu, w którym konduktorzy boją się sprawdzać bilety. Przepchane wagony Music Regio: muzyka gra, piwko się leje i nikt na to nie zwraca uwagi. Idealne miejsce dla osób, które na wooda wybrały się same. Tu bez problemu nawiążą znajomość, bo każdy do każdego zagaduje, wszyscy szczęśliwi. Jest ciasno zwłaszcza pod koniec trasy, a w kolejce do kibla masz tyle czasu na rozmowę, że możesz poznać nawet miłość swojego życia. My z mężem (wtedy jeszcze chłopakiem) poznaliśmy dwie fajne dziewczyny, z którymi miło płynął czas, a później dołączyła większa grupka.
Do tej pory najbardziej utkwił mi w pamięci koleś, który potrafił tak pięknie jeździć po sobie. Nie odtworzę dokładnie wiązanki, ale to było coś w stylu: – Zajęłaś mi miejsce, ale siedź. Ja i tak jestem niegodny siedzenia z wami. Usiądę sobie na podłodze. Tu jest miejsce dla takiego śmiecia – dodajcie do tego taki szczerze zrozpaczony głos i nie wiadomo, czy się śmiać, czy zacząć martwic :P. Koleś w masce gazowej też był dobry.
No dobrze, ale co w tym roku? Najpierw planowaliśmy pojechać samochodem, ale porównując ceny, stwierdziliśmy, że pociąg wypada lepiej. Czasowo jednak odpowiadał nam zwykły, nie specjalny. Tu już było spokojniej. Trafiliśmy na woodstockowiczow, ale to chyba jednak alkohol connecting people albo po prostu było za wcześnie rano i nie chciało się tak rozmawiać. 

2. Kostrzyn.
Pierwszy raz trochę się gubiliśmy. Nie można iść za tłumem, bo ludzie to się nawet w połowie miasta rozkładają, byle gdzie postoje robią. Wiec albo nawigacja, albo pytasz o drogę. Jedno wiedz na pewno jak nie masz kondycji w połowie drogi trawnik i piwko. Znaczy herbatka, na mieście nie wolno pic :) Czasem mnie zastanawia czy niektórzy z tych ludzi dotarli w ogóle na Woodstock :P. W tym roku prosto do celu. Chcieliśmy sobie zafundować hulajnogi, które by nam to ułatwiły, ale fundusze poszły w końcu na:

3. Namiot.
W zeszłym roku wzięłam swój po rodzicach, stary, potargany, już nie wszystko szło z niego sprać. No na wooda idealny, ale wrócił w jeszcze gorszym stanie. Zamieszczając cytat z mojej książki „tam było już wszystko wylane piwo, krew, sperma, guacamole” ("Seksta" wkrótce w sprzedaży). Ukraińcy strzelili nam autograf marketem. Nowego namiotu było trochę szkoda, ale rozłożyliśmy się w mniej widocznym miejscu w lesie i przetrwał cały :). 

4. Śmieci, narkotyki i śmierć. Czyli powinni zamknąć ten festiwal?
Śmieci są były i będą. Możecie narzekać, ale przy takiej masie ludzi i alkoholu nie jest możliwe, żeby ich nie było. Z narkotykami walczą, ale bądźmy szczerzy, nawet w podstawówce się zdarzą. Jak ktoś nie chce brać, to nie bierze, ba nawet do picia cię nie zmuszą, jak jesteś abstynentem.
W tym roku wydarzyła się tragedia (dowiedzieliśmy się po powrocie). Wszyscy są sercem z tymi dwoma mężczyznami i wszystkimi, dla których byli bliscy. Jednak to mogło zdarzyć się wszędzie. To nie wina festiwalu, każdy, kto był, o tym wie. Przy okazji apel do wszystkich: troszczcie się o swoje zdrowie, nieważne gdzie jesteście. Można się zaj** bawić bez narażania własnego życia.

5. Żarcie.
Dwa lata temu zaraz po przyjeździe do Kostrzyna zamówiliśmy sobie kebab. Ja dostałam samo mięso, a Mariusz same warzywa. Chyba uznali, że tak się kochamy, to możemy się podzielić xD. Teraz taka podpowiedź potwierdzona również w tym roku, jak chcecie dobrze zjeść to albo w miasto (hulajnogi trza kupić) albo zaraz przy wejściu od Milenijna. Bo w centrum... Nawet kawy nie polecam :P, chyba że masz już mocno w czubie to bez różnicy.
W tym roku przygotowaliśmy się bardziej z prowiantem. Puszeczki z pasztetem i szyneczką do tego chlebek zapewniły nam sporą część posiłków. Czy polecam? Nie jestem pewna. Zaraz przeczytacie dlaczego.

6. Alko
Poprzednio się nawaliłam, przyznaję. Najbardziej w ostatni dzień. Wcześniej było piwkowanie, a na odchodne ktoś nam dał cytrynówkę, bo już nie zdąży wypić. Kocham tego gościa :p chociaż przez niego nawet na chwile film mi się urwał. Spokojnie, w namiocie wylądowałam z tym, z kim trzeba :p. W tym roku tak się „zeszmaciłam”, że nawet zwymiotowałam przy ludziach (dobrze, że nie na ludzi) problem w tym, że nic nie piłam :P. Chyba te puszki mi jednak zaszkodziły. Tak mi siadło na żołądku, że nie smakowało mi potem nawet piwo i zobaczyłam, co to znaczy Polandrock na trzeźwo. Widzi się więcej śmieci i pamięta koncerty :D Za to mój luby pozdrawia pana z brudnym kubeczkiem, który tak chętnie dzielił się piwkiem. Tylko wątpimy, że coś pamięta :).

7. Siu siu
Pamiętam dwa lata temu ogromna kolejka do toitoi'ów. Do wszystkich budek oprócz jednej. Tę jakoś każdy omijał. Niektórzy z ciekawością zaglądali i zaraz szybko zamykali drzwi, pospiesznie się oddalając. Ja z natury ciekawska, a pęcherz męczył, sama zajrzałam i zrobiłam to samo co reszta. Nie pytajcie, co było w środku xD. Wielki podziw dla bohatera, który wziął głęboki oddech i tam wszedł... Tylko nie wiem, czy wyszedł... Korzystanie z kibelka na woodzie jest trudniejsze z każdym kolejnym dniem. Patrzyłam czasem zazdrośnie na facetów, którzy patrząc sobie na pień drzewka, w spokoju załatwiali swoje potrzeby. Najgorsze jest to, że po piwie muszę co chwilę, a gdzie tu kucnąć w lesie jak wszędzie namioty. Na szczęście mój mąż umysł rękodzielniczy zrobił ze mnie faceta. Wykombinowany z butelki lejek sprawdził się znakomicie. W tym roku również. Najlepsza dziewczyna, która mnie zauważyła i podleciała do Mariusza z pytaniem: jak ona to robi na stojąco!? Talent hue hue

8. Ludzie
Najbardziej kocham Woodstock za różnorodność obywateli. Gdzie nie pójdę, tam ktoś mnie zaskoczy nietypowym wyglądem. Kolorowe włosy, zbroja z puszek po piwie, piżama zwierzątko, ewentualnie ktoś pół nago leci. Trochę spotkań z różnymi kulturami, religiami, ludzie prezentują swoje hobby. Żałuję, że nie robiłam zdjęć. Człowiek o tym kompletnie zapomina, bawiąc się i żyjąc chwilą. Jedno wiem, że za rok rozstawimy się z Pracownią Kotołaka. Może ktoś przyjdzie zobaczyć :).
Piękne jest to, że tam bez problemu możesz przybić każdemu piątkę, przytulić się, pogadać. Ludzie są otwarci. Mruczki się znajdą, ale w końcu i tak się przełamują.

9. Koncerty
Były świetne. Avatar, Lordi, Acid Drinkers (i inni) dali czadu, uwielbiam ich. W tym roku bardziej postawiono na mocne brzmienia i fani metalu nie mieli na co narzekać. Dwa lata temu doskonale bawiłam się na Amon Amarth. Oczywiście jak ktoś lubi inny rodzaj muzyki również znajdzie coś dla siebie. Pamiętajcie, naprawdę nie jest ważne, czego słuchamy. Muzyka łączy ludzi, nie dzieli. Polandrock doskonale to pokazuje.
 
10. Powrót
Miłość, przyjaźń, pokój kończą się, kiedy wsiadasz do pociągu. Zwłaszcza specjalnego. Kto pierwszy ten siedzi. Kto siedzi, ten może spać. Idealny powód, by pozabijać przeciwników, gdy jedziesz wcześnie rano. xD Współczuję ochronie, która musi zadbać, by każdy bezpiecznie wsiadł do tego pociągu. Dwa lata temu mój chłopak szybko wskoczył na miejsce siedzące i zajął dla mnie, a ja ledwo żywa wczołgałam się do pociągu xD.
W tym roku wracaliśmy też normalnym pociągiem, aż tak dużo ludzi nie było. Przynajmniej z Kostrzyna. Dwie stacje dalej wsiadł jakiś katolicki obóz dziecięcy (czy coś ;p). Wygonili wodstockowiczow z zajętych miejsc i oddali się czytaniu Biblii, a imprezowicze zawalili korytarz. Opiekunowie wycieczki musieli się przeciskać miedzy prawie trupami, co było nie lada wyzwaniem. Najzabawniejszy był eksperyment społeczny przeprowadzony przez jednego chłopaka. Chciał kupić wodę, ale ciężko było przejść, więc puścił 5 zeta z prośbą „podaj dalej i kup mi wodę”. Moneta niestety wróciła. Pomogliśmy mu, zaopatrując go w kartkę, długopis, taśmę i nożyczki (takie rzeczy przydają się na woodzie) by mógł napisać list z prośbą i przykleić do niego monetę. Niestety list zaginął, ale już trzecia osoba z kolejki zlitowała się i odstąpiła swoją wodę. Człowieku, który ukradłeś piątaka, wiedz, że są ludzie o dobrym sercu na tej Ziemi :p.

Mam nadzieję, że was nie zanudziłam. Dla tych, którzy jeszcze nie śpią zadanie konkursowe. Zareklamuje bloga tego, kto pierwszy odpowie odpowiednim zawołaniem na: Zaraz będzie ciemno! I napisze, skąd wzięło się to hasło :) (nie trzeba jeździć na wooda, żeby wiedzieć).