Paralizator i koncertowy rok

Hej Kochani, jak tam przygotowania do świąt? To już raczej ostatni post w tym roku. Nie będzie on świąteczny. Jak chcecie świąteczny klimat, zapraszam Was na mojego Instagrama i Tik-Toka. Tam się ciągle świątecznie wygłupiam. 

Dziś zacznę od recenzji. 

"Paralizator" Katarzyna Sak

Znana mi i doceniana blogerka zajmująca się światem mody i urody postanowiła pójść w policyjne klimaty. Opis zwiastuje nam umorzone śledztwa, ataki, zaginięcia, a także prywatne problemy bohaterów. Z początkiem opowieści udało mi się wcześniej zapoznać na blogu autorki i byłam bardzo ciekawa jej rozwinięcia. 

Zacznę od tego, że książkę czyta się bardzo szybko. Można ją dosłownie pochłonąć w jeden wieczór. Po pierwsze nie jest długa, tylko 76 stron, a po drugie jest napisana lekkim językiem z dużą ilością dialogu bez zbędnych opisów. Może być to oczywiście zarówno plus jak i minus książki.

Od samego początku dużo się dzieje, poznajemy Igę, którą ktoś zaatakował paralizatorem. Dziewczynie na szczęście nic się nie stało, ale sprawca pozostaje nieuchwytny, a śledztwo umorzone. W tym samym czasie na komendzie pojawiają się inne problemy. Zaginął przesłuchiwany narkoman, podejrzenia padają na policjanta, który zostaje zawieszony na czas wyjaśnienia sytuacji. Wszystko to potęguje problemy rodzinne w jego domu.

Rozdziały są krótkie, ale w każdym cały czas akcja ostro brnie do przodu. Poznajemy kolejne postacie i układamy kolejne klocki tej zagadki. Podobało mi się zakończenie, choć nie było jakieś mocno zaskakujące.

Książka jednak ma trochę wad. Przynajmniej moim zdaniem dzieje się za szybko. Postacie są wprowadzane, sprawa szybko się toczy, nie mamy czasu, żeby za bardzo się do nich przywiązać. Emocje bohaterów też wydawały mi się trochę zbyt płytkie. Były poruszane ciekawe wątki, które można by było trochę mocniej opisać.

Po wydarzeniach, jakie rozegrały się w domu Artura, wszyscy wydawali mi się zbyt spokojni. Nie dało się odczuć, co powinny przeżywać osoby w takiej sytuacji, w tym też dziecko. W dodatku wątek pozostał na końcu otwarty. Nie wiadomo do końca, jak się ta sprawa rodzinna potoczyła. Wiele wątków zresztą myślę, że zasługuje tu na rozwinięcie.

Jako debiut jednak nie oceniam tej książki źle, całkiem przyjemnie spędziłam z nią czas. Może autorka postanowi rozwinąć tę książkę.  

 

Link do bloga autorki

Link do książki: Empik, Amazon

 

 

 

Koncertowy rok

 W tym roku udało mi się być na kilku koncertach, na podsumowanie roku jeszcze przyjdzie pora, ale żeby taki post nie był za długi, już teraz wspomnę co nieco o muzycznych wydarzeniach. Zdjęcia robiłam, ale uch nie wiem, czy chcę je tu wstawiać, nawet nie widać czyje to koncerty xD. Wspomnienia mam w głowie i to jest najważniejsze. 

KWIECIEŃ - ARENA GLIWICE - SKILLET

 

Pierwszym koncertem w tym roku był mój ukochany Skillet, w dodatku blisko mojej miejscowości, bo w Gliwicach. To już drugi nasz koncert na Arenie Gliwice, w zeszłym roku byliśmy na Nightwish.

Tym razem jednak koncert odbył się na małej arenie, wiec przez chwilę nie mogliśmy się odnaleźć.  Mimo mniejszej ilości miejsca koncert wyszedł super. Znałam słowa większości piosenek :D. 

Poznałam też dwa nowe zespoły, których wcześniej nie słuchałam Like a storm i Eva Under Fire. Oba zaraz potem trafiły na moją playlistę. 

Przed koncertem byliśmy jeszcze w kociej kawiarni. Dzień po prostu idealny, niestety następnego już dobiła mnie nieszczęsna migrena. Wczoraj zresztą też się z nią męczyłam i z ogólnym osłabieniem. :/

Troszkę kociej muzyki (uwielbiam kiedy ludzie tak mówią na hardrock i metal ;p) 

 

 

 

MAJ - ATLAS ARENA ŁÓDŹ - SABATON

 Na te trzy świetne zespoły warto było jechać aż do Łodzi. Tym razem jechaliśmy razem z bratem męża. Spotkaliśmy się tam też z jego znajomymi. A i ja trafiłam na swoich przyjaciół w czasie przerwy między koncertami. Wcześniej nie udało się nam odnaleźć w tym tłumie :D. 

Lordi zagrał super, drugi raz miałam okazję posłuchać go na żywo. Baby Metal popsuł trochę dźwiękowiec. Praktycznie nie było słychać wokalu, a instrumenty aż bolały. Szkoda, bo zespół ma naprawdę fajne utwory. Sabaton totalnie dał czadu, świetne efekty (był nawet czołg na scenie), dobre brzmienie <3 

Swoją drogą ciekawe zestawienie akurat tych trzech zespołów, każdy ma swoje własne totalnie odmienne często nietypowe brzmienie i tematykę. Lordi fiński zespół, specyficzne kostiumy z horrorów, zabawne nieco kontrowersyjne teksty. Baby metal słodkie japońskie lolitki grające metal. No i wkracza poważny szwedzki Sabaton ze swoją wojenną tematyką.

Zresztą posłuchajcie sami:

 

 

To dwa większe koncerty, ale nie zabrakło też mniejszych muzycznych wydarzeń

CZERWIEC - DNI GMINY GŁOGÓWEK 

Co roku wybieram się na dni gminy w mojej miejscowości. W tym roku odpuściłam sobie Łobuzy. Może śmieszkowe disco polo, ale ciągle disco polo, a nie miałam tego dnia fazy, żeby iść na cokolwiek byle iść (czasem mam xD).  Za to w sobotę wybrałam się na Honker. Mniej znany zespół z moich okolic grający rock-blues, całkiem miło było posłuchać.

Następnego dnia natomiast również nie tak znany zespół Sen, na którym też dobrze się bawiłam. 

Gwiazdą wieczoru był Dawid Kwiatkowski. Może nie jestem jego wielką fanką, bo znam go tyle, co z radia. Jednak polskie piosenki mają dobry wpływ na moją wenę. Po prostu czasem słowa siądą ze mną i piszą mi książkę. Najpopularniejszemu utworowi Kwiatkowskiego zawdzięczam jeden rozdział drugiej części Seksty. Napisanie tego fragmentu przy tym utworze było... Takie proste ;)

LIPIEC - DNI KRAPKOWIC

Na dni okolicznych miast również wybieram się, jak mam okazję i gra coś ciekawego. Może w Krapkowicach nic mnie jakoś mocno nie przyciągało, ale był wolny czas, a mąż był ciekawy szantów :P.  

Miałam okazję jeszcze raz posłuchać Honkera. Mąż pierwszy raz, bo w Głogówku nie był. GentleJam też trochę nasze klimaty, zawsze fajnie poznać coś nowego. Czekaliśmy na szanty oczywiście, ale jakoś brzmiało to jak piosenki dla dzieci śpiewane ze zniechęceniem xD. Nie wysiedzieliśmy do końca, ale w ramach ciekawostki wrzucam też jeden utwór Załoga Dr. Bryga.

LIPIEC - ROCK AM PALAST - PAŁAC ROZKOCHÓW

No i ostatnie wydarzenie, z którego jestem bardzo zadowolona i mam nadzieję, że będzie pojawiać się cyklicznie. Pałac Rozkochów odkąd zyskał nowego właściciela, rozkwita, jest cały czas odnawiany i co tydzień coś się w nim dzieje. Tym razem także coś dla fanów rocka, więc trzeba było się wybrać. Niestety termin średnio pasował i nie mogliśmy przyjechać w piątek, a szkoda, ponoć była zabawa do późnej nocy.

W sobotę zjawiliśmy się  kiedy zaczynał się stand-up Jakuba Ćwieka. Cenię go jako autora, byłam też na spotkaniu autorskim z nim, ogromnie więc chciałam go zobaczyć w roli stand-upera.  Nie zawiodłam się. Nie wiem, czy wszyscy ludzie z małej wioski znieśli mocniejsze żarty, ale było też dużo przyjezdnych. 

Zespół Klangor bardzo nam przypadł do gustu. A i Body Package było ciekawym nietypowym odkryciem muzycznym z okolic. Na koniec piękny  Fireshow pokaz tańca z ogniami :). 

 

Tak muzycznie Was żegnam już w tym roku, choć na pewno pojawię się jeszcze w odpowiedziach na Wasze komentarze i na waszych blogach. Chciałabym już teraz (to dobry moment, bo jak tylko skończę pisać lecę do piwnicy po choinkę :D) życzyć Wam spokojnych radosnych świat Bożego Narodzenia. Pamiętajcie, że Wasz uśmiech zasłoni nieumyte okna, ciepłe rozmowy przy wigilijnym stole nasycą bardziej niż 12 potraw. A mocny przytulas jest cenniejszy niż najdroższy prezent. Dlatego wszystkich Was wirtualnie przytulam. A noworoczne życzenia to mogę złożyć w styczniu. Trzymajcie się :*

 

 

Jaka jest Wasza ulubiona piosenka świąteczna?