Czego powinniśmy nauczyć się w tym roku szkolnym

 

Wrzesień powoli mija, a uczniowie weszli już porządnie w rytm szkolny. Temat zarzuciłam na Tik-Toku, bo tam najłatwiej dotrzeć do młodych. Większość odbiorców mojego bloga ma już szkołę za sobą. Postanowiłam jednak zamieścić ten wpis i tutaj z dwóch powodów. 

1. Tu mogę się bardziej rozpisać. Rolki powinny trwać parę sekund i niewiele zdążę tam przekazać. 

2. Sporo z Was posyła lub pośle do szkoły swoje dzieci i to właśnie do rodziców głównie skieruję ten tekst, ale także do nauczycieli i uczniów, którzy tu trafią :). 

 

A jeśli ktoś ze szkołą już nie ma i nie chce mieć nic wspólnego, to zapraszam na zdjęciowy spacer po Wrocławiu i Kolorowych Podwórkach.

 

Niezależnie czy idziemy do pierwszej klasy szkoły podstawowej, czy kończymy studia. W pierwszym przypadku po prostu mamy więcej czasu. 

Nasz system edukacji skupia się głównie na ocenach. Na dodatek najlepszy uczeń to ten, który ma dobre oceny z każdego przedmiotu. Tacy też nagradzani są  paskiem na świadectwie. 

Co te oceny tak naprawdę dają nam w dorosłym życiu? Często dobry uczeń okazuje się przeciętny w konkretnej dziedzinie. Nie ma określonej drogi, nie ma swojej pasji, w niczym się nie wyróżnia, jednocześnie jest ambitny, nauczony pilnego zakuwania, które nijak się ma do rzeczywistości w pracy i w życiu. To powoduje zagubienie i częsty lęk. 

Nie biorę tego znikąd. Piszę na własnym przykładzie i wielu dorosłych już osób, z którymi rozmawiałam. 

Gdybym cofnęła się w czasie to zamiast rozmnażania pantofelka, wykonywania skomplikowanych obliczeń, interpretacji wierszy, których sam autor nie potrafi zinterpretować, przyłożyłabym się pilniej do nauczenia się innych rzeczy. Oto niektóre z nich:

Pod pokojem nauczycielskim:

- Ja pukam, ty pytasz.

- Nie, to ja pukam, a ty pytasz. 

Po zajęciach albo wykładach:

- Macie jakieś pytania?

I ta grobowa cisza...

 

Pamiętacie te sytuacje ze szkoły? Paru odważnych potrafiło zadawać pytania, większość po prostu się bała. 

 

Strach przed rozmową to zmora naszych czasów

 

Teraz ten problem się powiększył. Jak zapytać młodych: co zrobią, gdy czegoś nie wiedzą, a mają coś załatwić — większość odpowie, że poszuka w Google. Nie ma w tym nic złego. Młodsze pokolenie jest bardziej samodzielne, szybko wyszukuje informacje, nie zawraca innym głowy. Jednak przychodzą w życiu takie sytuacje, że internet nie opowie i tu już młodzi mają problem, bo tych mniej społecznych zje stres. Rozwój technologii i pandemia przyczyniły się do tego, że coraz więcej młodzieży cierpi na fobię społeczną.

Ludzie nabierają kolorów dopiero gdy poznajemy ich bliżej.

 

W szkole jest masa okazji do ćwiczenia w zadawaniu pytań. Super, kiedy nauczyciel tworzy taką atmosferę, w której dzieci nie krępują się pytać o cokolwiek (nawet o głupoty, kosztem czasu lekcji). 

U maluchów częste pytania są naturalne, ale w późniejszym wieku często zostaje to stłumione właśnie przez dorosłych, którzy nie chcą tracić czasu. Ciekawość świata jednak warto rozwijać.

A ja mam pytanie. Kto mi powie co to za zwierzątko?

Dlaczego jeszcze umiejętność zadawania pytań jest nam potrzebna?

 

- Sprawiamy dobre wrażenie. Niby pytamy, bo czegoś nie wiemy. Ale w oczach innych wcale nie wychodzimy na głupich. Zwykle pytania zadają osoby zaangażowane i ambitne. 

Przykład z życia: mój mąż dostał nie tylko prace, ale i duże uznanie u szefa, bo na rozmowie kwalifikacyjnej dosłownie przejął pałeczkę i zaczął wypytywać o wszystko. 

- Budujemy relacje międzyludzkie.

Przykładowo na randce często staramy się o jak najlepsze wrażenie, pokazujemy siebie w samych superlatywach, a prawda jest taka, że znacznie bardziej zaplusujemy u drugiej osoby okazując jej zainteresowanie. Warto więc zadać parę odpowiednich pytań, które pomogą otworzyć się drugiej osobie, a ona zobaczy, że naprawdę chcemy ja poznać.

W stałych związkach i rodzinach również bardzo ważne jest pytanie się wzajemnie o swoje potrzeby.

Zwykle znajomości też można zacząć od prostych pytań. Sama znalazłam koleżanki, raz wskazując jednej drogę, a inną prosząc o pomoc. Mogłam posłużyć się internetem, ale wtedy żadnej relacji bym nie zbudowała.

- No i oczywiście zdobywamy wiedzę, bo nie każda dostępna jest w sieci. 

 

Do rodziców:

Wyobraźmy sobie, że nasze dziecko ma 5 z matmy. Szybko liczy, rozwiązuje zadania logiczne, może ma jakieś techniczne zadatki. Jednak z wiersza nic nie zrozumie, do lektur trzeba go gonić i popełnia 3 ortografy w jednym zdaniu, ogółem polski ledwo na dwójach. Z czego takie dziecko powinno się więcej uczyć?

Moim zdaniem z matematyki i przedmiotów ścisłych. Odwrotnie jeśli jest bardziej humanistą, to niech idzie w tym kierunku. Może też, zamiast tego większość czasu poświęcić na sztukę lub sport.

Szkoła naciska, żebyśmy byli dobrzy ze wszystkiego. Nagradza wszechstronnych czerwonym paskiem. Często niestety Ci wszechstronni to po prostu pilni uczniowie bez konkretnych predyspozycji (które np. zostały stłumione). Najzdolniejsi skupiają się na jednej dziedzinie lub kilku często powiązanych. Zamiast naciskać dzieci, by poprawiały każdą jedynkę, zachęcajmy je, by kształciły się w kierunkach, do których mają smykałkę.Nie wszystkie muszą być dla nas zrozumiałe...

Według Ciebie oglądam "chińskie bajki", a ja poznaję język i kulturę Japonii.

 

Do uczniów:

 

Jak odnaleźć taką swoją wewnętrzną drogę?

Naszym ulubionym przedmiotem często jest ten, którego uczy fajny nauczyciel. Wyobraźmy wiec sobie, że ten nauczyciel uczy nas wszystkich przedmiotów. Który teraz jest ulubiony?

Przyjrzyj się sobie, jakich informacji słuchasz z zaciekawieniem? Niekoniecznie w szkole. Jakie rzeczy wykonujesz z przyjemnością (nie muszą być to rzeczy związane z nauką)? Za co nie raz zostałeś pochwalony, z czym czujesz, że sobie radzisz? Warto wypisać swoje mocne i słabe strony. 

 

Lubię dinozaury... Może będę archeologiem. Marzenie z dzieciństwa, może stać się rzeczywistością.

Wielu dorosłych pracuje w niechcianej pracy, nie dlatego że nie mieli innego wyboru. Niektórzy nawet nie próbowali szukać czegoś, co naprawdę by im odpowiadało i przy czym czuliby się spełnieni. Nie raz wybieramy ten kierunek studiów, który ktoś nam doradził, który się opłaca. A świat się zmienia. Po 5 latach na uczelni praca może być w zupełnie innych zawodach, dlatego lepiej słuchać serca, a nie świata. Od samego początku róbmy więcej tego, co kochamy, a nie tego, do czego musimy się zmuszać. 

Pamiętam swoja jedyną uwagę w życiu za powiedzenie "spadaj" do chłopaka, który mnie zdenerwował. Ach gdybym mogła cofnąć czas,, użyłabym gorszego zwrotu. 

Jednak zawsze byłam tą grzeczną i miłą dziewczynką, która nie przeklina i nie potrafi się postawić.

W szkołach co chwilę się słyszy, że ktoś jest gnębiony, poniżany, wyśmiewany. Dopiero po latach wiem, że najgorszą reakcją jest spuszenie głowy i pozwolenie na to. Negatywne komentarze wzrastają i w końcu zaczynamy w nie wierzyć, nasza samoocena spada. 

 

Uczymy dzieci, by były grzeczne, to jest w porządku. Nie chcemy, żeby były oprawcami dla innych dzieci, ale zapominamy o tym, że to one mogą stać się ofiarami. Czasem ten łobuz w domu nie daje sobie rady z kolegami. Potem po prostu odreagowuje wszystkie negatywne emocje.

 

 

Kolejną rzeczą, której trzeba się nauczyć już w szkole to własna godność. Wiara w naszą wartość. Bo każdy z nas jest wartościowy i nikt nie ma prawa tego kwestionować tylko, dlatego że różnimy się od siebie w ten czy inny sposób. Mamy prawo być sobą.

Rasa, wygląd, płeć, pochodzenie, status społeczny, zainteresowania, poglądy, umiejętności, wiedza. Nic z tych rzeczy nie jest miarą twojej wartosci. Zawsze należy Ci się szacunek.

Warto nauczyć się być miłym dla osób, które są dla Ciebie mile i jednocześnie nie bać się opierdolić osobę, która nie okazuje nam zwykłego ludzkiego szacunku. Pewność siebie ma tu ogromne znaczenie. 

Bądź swoim własnym aniołem stróżem

Czasem trudno ją zbudować, gdy jesteśmy w toksycznym środowisku. Czasem przyjmujemy rolę ofiary od początku i nie umiemy się z niej wybić. Wtedy dobrze jest zacząć od nowa. Nie bójmy się zmiany klasy i szkoły, kiedy jest taka możliwość.

Wiem, że mówiłam o obronie godności, a teraz sugeruję ucieczkę. Czasem walka z wiatrakami po prostu nie ma sensu. 

W dorosłym życiu też dobrze, kiedy nie boimy się zmian, bronimy siebie, a jednocześnie, gdy jest bardzo źle, nie boimy się zmienić środowiska. Znaleźć nową pracę, bo w tej nas wykorzystują, zakończyć trudny związek i poszukać prawdziwej miłości. 

 

 

Ze stresem ma problem bardzo dużo osób. Każdy szuka jakieś cudownej metody. Bądźmy jednak szczerzy: jogi, medytacje, oddychanie, muzyka, sport, nie pomagają kiedy człowiek ma zestresowane nastawienie do życia. Trzeba sobie wypracować luźne podchodzenie do wszystkiego. 

Najlepiej to zrobić w szkole gdzie jest dużo stresujących sytuacji: kartkówki, egzaminy, odpowiedzi ustne, prezentacje przed całą klasą, projekty. 

Stawianie czoła lękom to prawdziwa przygoda!

Jak to zrobić?

1. Działać i przyzwyczajać organizm do uczucia stresu. Jak najwięcej się zgłaszać do odpowiedzi, prezentacji, zadawać pytania. Im częściej coś robimy, tym staje się to łatwiejsze. Próbowanie nowych rzeczy poza szkołą też jest ważne. 

2. Trzeba zmienić nastawienie do wszystkiego. Wyobraź sobie, że szkoła to gra komputerowa. Czasem jest trudniej, ale jak coś się nie uda, zawsze można powtórzyć. Bo tak jest! Maturę można napisać jeszcze raz, a co dopiero jakąś głupią kartkówkę. Fajnie mieć wysoki poziom w grze, ale można ja też przejść, nie mając najwyższych wyników. Najważniejsze, że próbujesz i co trzeba sobie zapamiętać — dobrze się bawisz!

Czasem warto zrobić coś głupiego i zabawnego w szkole. Nauczyciel lub rodzic nie będzie zadowolony, ale Tobie zostaną wspomnienia i odwaga się podbuduje. 

 

Kto nie wskoczy do wody, nie nauczy się pływać.

 

I tu do Was apeluje rodzice, nie naciskajcie, żeby dziecko było prymusem, miało wzorowe oceny i zachowanie. Zadbajcie o to, żeby do szkoły nie szło z bólem brzucha. To mu da znacznie więcej w dorosłym życiu.

Stawienie granic i asertywność jest kolejna ważna rzecz, której musimy nauczyć się w szkole. 

Jeśli damy komuś odpisać zadanie domowe jesteśmy fajnym kolegą. Jeśli jednak odrabiamy za kogoś lekcje 10 raz, a ta osoba nie ma dla nas nigdy czasu, to już coś jest nie tak. 

 

Dorośli martwią się, że młodzież sięga po używki. No i mamy masę wykładów i lekcji o tym jak szkodzi palenie, alkohol i narkotyki. Młodzi już bardzo dobrze wiedzą, czym to się może skończyć, a jednak wiele grzecznych spokojnych i co ważniejsze inteligentnych dzieciaków po nie sięga. Dlaczego? Nie zawsze jest to ciekawość, czy bunt. Często jest to chęć przypodobania się środowisku, nie chcą być odtrąceni, nie potrafią powiedzieć nie. 

I to jest największy problem, że sięgają ci, którzy tego tak naprawdę nie chcą. Podobnie jest ze wczesnym współżyciem. Pół biedy kiedy para czuje się na to gotowa i dobrze się zabezpieczy. Możemy sobie dorośli ubolewać, ale nie raz te dzieciaki i tak są rozsądniejsze od nas. Gorzej gdy jedna z osób zgadza się na seks tylko dlatego, że nie chce stracić obiektu swoich pierwszych westchnień. 

Nie bądź takim uległym pieskiem

Bunt u dzieci jest czymś ważnym. Choć rodzicom ciężko przejść ten okres. Młodzież wtedy najbardziej wyraża siebie i powinniśmy im na to pozwolić. Dajmy im podejmować decyzje razem z ich konsekwencjami. Tak jak w najmłodszych latach musieliśmy kilka razu upaść, by nauczyć się chodzić tak samo wchodzimy w dorosłe życie.

 No i coś, co jest twardym orzechem do zgryzienia dla rodziców. Czasem to dziecko ma racje. Może rodzic ma więcej doświadczenia, ale każde pokolenie ma nową wiedzę, nowe spojrzenie na życie, wiele rzeczy się zmienia i coś, co dla nas może być nawet oburzające za chwilę będzie normą. 

 

 

 

 

Lepiej chodzić własnymi ścieżkami

 

A jeśli komuś się nie podobają...

Nie wtrącajmy się, kiedy młody człowiek wybiera, w jakim kierunku chce się kształcić. On to wie najlepiej. 

Jakie ma mieć hobby: jeśli coś sprawia mu przyjemność, to nigdy mu nie mów, że marnuje na to czas. 

Umawia się z kimś. Nawet jeśli jesteśmy święcie przekonani, że ten związek doprowadzi do złamanego serduszka naszą pociechę, dajmy jej przez to przejść. Może się mylimy, a jeśli nie to złamane serce czasem lepiej uczy miłości niż branie wszystkiego na rozsądek. 

Dziecko musi mieć obowiązki owszem, ale codziennie musi mieć też czas na odpoczynek. Dorośli zresztą też, nie żyjemy po to, by zaharować się na śmierć. 

Kiedy dziecko nie chce czegoś zrobić. Przynajmniej je wysłuchaj, uszanuj, że ma inne zdanie, porozmawiajcie na ten temat.

 

A Wam młodzi mogę powiedzieć tylko: walczcie o swoje, nie bójcie się zawsze mówić, co myślicie i czujecie. To Wy tworzycie rzeczywistość, Waszą rzeczywistość. 

Jeśli będziecie we Wrocławiu, zajrzyjcie koniecznie na Kolorowe Podwórka na Nadodrzu. Wyjątkowe, pełne kolorów i różnorodności graffiti. Ta sztuka ulicy pokazuje, że to młodzi kreują nowy świat. Powinniśmy ich wspierać, a nie pokazywać, że wiemy lepiej. 

Zapraszam na jeszcze mały spacer po kolorowym Wrocławiu.

Przechodziłam ten labiryncik, bawiąc się jak dziecko <3

Stare Jatki - miejsce dla fanów rękodzieła

Jeśli kogoś zmęczył spacer, można usiąść.

Takie nie wiadomo co a cieszy :P

A jeśli, ktoś nadal myśli, że dorośli są tacy mądrzy, to pewien hotel musiał dać naklejki, plakaty, informacje w mailu i smsie, żeby ludzie nie wrzucali niewłasciwiych rzeczy do toalety...

Sama po tylu informacjach zastanawiałam się, czy w ogóle mogę się tu załatwić :P

Tradycyjnie zapraszam również na nowy post w Pracowni Kotołaka. 

A także zachęcam do przeglądania aktualnych ofert moich maskotek i mojej książki na OLX, Allegro, lub Vinted.