Zakopane cz.4

W ostatnim dniu pogoda się popsuła. Nie narzekaliśmy, zapowiadali, że cała majówka będzie deszczowa, więc i tak nam się udało. Ten dzień i tak należał do wyjątkowych. Zaraz przedstawię zdjęcia, za które jak zwykle dziękuję Łukaszowi i Maćkowi za tę pierwszą fotkę :). Znów zobaczycie pocieszne mordki słodkich zwierzątek. Ten dzień to jednak coś więcej niż motylarnia i zoo w Zakopanem. Tego dnia coś się we mnie zmieniło. Poczułam, że weszłam na jakiś nowy etap. Nie jestem chyba jednak w stanie tego opisać. 

Będzie słodko, miło, puchato i... nostalgicznie. 

 

Motylarnia w Zakopanem to miejsce, które znaleźliśmy przypadkiem i odwiedziliśmy spontanicznie by schować się przed deszczem. Muszę jednak przyznać, że było warto. Dwa piękne zielone pomieszczenia, po których można swobodnie chodzić, wśród różnorodnych motyli.  

Warto ubrać coś czerwonego, wtedy większa szansa, ze któryś na Was usiądzie. Trzeba jednak uważać, by żadnemu nie wyrządzić krzywdy.

 

 

Niektóre motyle mają połamane skrzydła przez ludzi, 

którzy dotykali je w niewłaściwy sposób...

 

 

Motyle, które na wolności przeżyją góra jeden dzień, w niewoli mogą żyć znacznie dłużej...

Czy jednak są szczęśliwe?

 Lepidopterofobia – strach przed motylami.

Niektórzy próbują ją przełamać właśnie w takich miejscach.

Może czasem trzeba się wrzucić na głęboką wodę...

Przerywnik muzyczny

 

Drugim miejscem, które odwiedziliśmy, było Tatrzańskie Mini Zoo. Miejsce niby dla dzieci, właścicielka uśmiechnęła się widząc czwórkę dorosłych z zacieszami na twarzach na widok zwierzątek :). Co tam znajdziemy: owieczki, osiołki, alpaki, sarenki, króliczki, różnego rodzaju ptactwo, kangurka :). Wszystko można miziać i karmić do woli, o ile oczywiście futrzak ma w tej chwili na to ochotę :).

To, że jesteś zwierzęciem stadnym, nie znaczy, że nie potrzebujesz czasem chwili samotności...

 

To, że jesteś samotnikiem, nie znaczy, że nie potrzebujesz czasem odrobiny uwagi...

 

Niektóre zwierzęta były w klatkach, inne chadzały swobodnie. 

Co ciekawe, do ludzi chętniej podchodziły te zamknięte. 

Widocznie czuły się bezpiecznie...

Niektóre miejsca dostrzegłam z tarasu widokowego.

Czasem dobrze jest spojrzeć na wszystko z dystansu...

Dla zwierząt — instynkt pomagający utrzymać gatunek

Dla ludzi — wyrażanie miłości, zabawa, grzech, sposób na stres, uzależnienie, trauma, chwila zapomnienia, forma reklamy, potrzeba, dodatek, całe życie albo coś bez znaczenia...

 

 

Każdy potrzebuje odrobiny czułości...

 

 

W zoo znajdziemy też bagno Shreka :D

 

Kiedy wybraliśmy się jeszcze podziwiać górskie widoki, zastała nas większa ulewa i było cholernie zimno. Ukryliśmy się w bardzo przytulnej restauracji, gdzie puszczali tylko piosenki Sanah. 

Później trzeba było wracać, czekała nas ostatnia noc i wyjazd do domu na drugi dzień.  

Można powiedzieć, że szczytów na tej górskiej wyprawie to ja nie zdobyłam. A jednak moja dusza osiągnęła szczyt, przełamałam się i odkryłam coś w sobie. Nieskromnie stwierdzę: ten widok był piękny.

 

Jeszcze o poranku chowaliśmy się po szafach, strasząc się wzajemnie. Zjedliśmy pizze w Krakowie po drodze i się pożegnaliśmy... Z bólem serca i nadzieją, że to nie był ostatni wyjazd. Niestety wiele wskazuje na to, że w tym samym składzie już się nie powtórzy. Nie mam pojęcia, czy to czytacie, ale:

 

Hypo — dziękuję za organizację tej wycieczki, dowiezienie nas, ogarnianie noclegu, miejsc do zwiedzenia, knajp, gdzie mogliśmy zjeść. Bez Ciebie ten wyjazd po prostu byłby niemożliwy. Odwaliłeś kawał dobrej roboty. Poza tym dziękuję za wszystkie zdjęcia, że pozwoliłeś mi wykorzystać je na blogu, dziękuję za przepicie Wieliczki, to była przygoda xD. 

 

Calineczka — wiem, że to głównie dzięki Tobie pojechałam, dziękuję Ci za to serdecznie. Dziękuję za wspólne przytulasy, rozmowy, miło spędzone chwile. Dzięki Tobie nauczyłam się doceniać małe rzeczy. Dzięki, że zgodziłaś się na wspólne zdjęcia, najchętniej bym je tu wstawiła, ale wiem, ze byś mnie zamordowała :). Jesteś piękną kobietą, uwierz w końcu w siebie. Ostatnio nie było między nami najlepiej, ale pamiętaj, zawsze jesteś w moim serduszku <3. 

Knife — za siekierę, za rozmowę na "gównobalkoniku", dużo mi ona dała. Za uratowanie przy szybkim wyborze piwa ;p, za to, że jedno na mnie wylałeś xD. Za to, że w sumie najdłużej mnie znosiłeś. Dziękuję, że otworzyłeś się trochę przede mną i że ja mogłam otworzyć się przed Tobą. Pokazałeś też, że nawet osoba z fobią społeczną może zacząć działać na spontana.

Czas wracać do domu. Jedno wiem, wróciłam inna.

 

 

Tradycyjnie autoreklama na Vinted, OLX i Allegro nowe maskotki i możliwość zakupu mojej książki.

Zapraszam również na Pracownię Kotołaka