Będę opowiadać Wam baśnie przez tysiąc i jedną noc

Baśnie... Któż nie jest w stanie przytoczyć chociaż jednej. Na baśniach jesteśmy wychowani, chociażby braci Grimm czy Andersena. Baśnie kojarzą nam się z dzieciństwem. Pewnie opowiadała nam je mama lub babcia na dobranoc. One też ich słuchały. 

Teraz mamy wiele książek i adaptacji filmowych. Kiedyś tego nie było. Ludzie opowiadali sobie baśnie. Nie tylko dzieciom. Nawet dorosły chce czasem posłuchać opowieści. Mimo iż minęło wiele lat i mamy inne źródła rozrywek to wciąż znajda się tacy, którzy nadstawią uszu, zwłaszcza gdy ktoś pięknie opowiada. 

A najpiękniej dawno, dawno w głębokim sercu Azji opowiadała Szeherezada...

Przyłapawszy swoją żonę na zdradzie, król Szachrijar zaczyna mścić się na kobietach. Co noc w jego łożu ląduje inna kobieta, bo zostać potem brutalnie zamordowana. Tę rzeź przerywa piękna Szeherezada, sama oddaje się w ręce władcy, by nocą opowiedzieć mu ciekawą historię. 

Powieść jednak nie kończy się wraz z nastaniem ranka. Szachrijar daruje kobiecie życie na jeden dzień, by następnej nocy mogła dokończyć. Historii jednak jest wiele i łatwo można się domyśleć, na ile nocy wystarczy. 

Już nawet z początkowego wątku można się domyśleć, że  przedstawione baśnie nie koniecznie są dla dzieci. Dlatego na wstępie ostrzegam osoby, które zafascynowane Aladynem i Ali Babą sięgną po oryginalny zbiór. Znajdziecie tu erotykę i bardzo brutalne sceny nieprzeznaczone dla młodych uszu. 

A co ze znalazcą magicznej lampy? Ach nie ma go tu wcale. Ta opowieść pojawiła się później. Jednak czarodziejskich przedmiotów tutaj nie zabraknie, a także dżinów, ifrytów, niesamowitych stworzeń. Opowieści o ludziach biednych i bogatych władcach, a także tych, którzy w niesamowity sposób wzbogacili się lub stracili wszystko. Trochę historyjek o zwierzętach, niezwykłych podróżach, podążaniu za dobrem, a także szukaniu zemsty.

Styl opowieści jest różny, ale niemal wszystkie mają charakter nieco religijny. Nie zdołałam policzyć ile razy padło hasło: "Nie ma boga nad Allacha" itp. Mamy sporo przypowieści, z których można wyciągnąć ważne lekcje, ale też takie, które będą dla nas kulturowo sprzeczne. Jednak to właśnie bogactwo kulturowe tutaj się liczy, z którego możemy czerpać w najprostszym przekazie. Bo choć bajki te nadają się bardziej dla dorosłych, to ciągle są w tej najłatwiejszej do obioru formie. 

Oczywiście nie jest to źródło wiedzy historycznej, ale raczej wyobrażenia prostego ludu. Jednak uważam, że naprawdę warto poznać te fantastyczne wierzenia.

A jednak czegoś mi brakowało. Mianowicie tego właśnie najbardziej znanego Aladyna, którego pierwszą wersję chciałam poznać.  Baśnie wędrowały i ciągle dołączano do nich nowe. Niektóre przekształcano na potrzeby młodszych odbiorców. W końcu dorwałam coś, co było dla mnie odpowiednim uzupełnieniem: "Baśnie z 1001 nocy".

W tym wydaniu również znajdziecie Szecherezadę i najciekawsze baśnie z poprzedniej książki. Jednak wycięto z nich erotykę, zmniejszono ilość wątków religijnych i trochę streszczono. Jednak poza tym nie ma mocnej różnicy. Dodatkowo pojawił się Ali Baba i Aladyn w swojej oryginalnej wersji. Jednak do magicznej lampy wrócę w osobnym poście :)

Czy polecam młodszym czytelnikom te Baśnie? Myślę, ze nie wszystkim, trochę brutalnych scen zostało, słownictwo też jest nieco trudniejsze. Myślę, że dziecko po zapoznaniu się z tą wersją może mieć sporo pytań, także odnośnie kultury dawnego Orientu. Sporo na szczęście wyjaśni słowniczek na końcu dzieła.

A wydanie fantastyczne, pięknie ilustrowane i zachowujące płynne przejście od historii do historii.

Jak dla mnie dobre oddanie Baśni o Szeherezadzie i kilku jej opowieści. "Baśnie z tysiąca i jednej nocy" z 2000 r. to dwuodcinkowy miniserial. Opowiada o chorym na umyśle sułtanie, którego żona próbuje uleczyć za pomocą opowieści. Znajdą się tu historie mniej i bardziej znane. Niektóre trochę odbiegają od pierwowzoru, ale sporo fabuły zostało zachowane. Efekty specjalne teraz mogą wydawać się słabe, ale jak na ten rok nie mam im nic do zarzucenia. Sam serial ogląda się przyjemnie. Wiele humorystycznych scen i dobra gra aktorska. 

Mamy także coś jeszcze starszego. Arabian Nights z 1942 r. Jednak nie spodziewajcie się tu większej zgodności z fafułą. Nic z tych rzeczy. Arabskie Noce to po prostu parodia. 

Najbardziej znane postacie z tej księgi: Aladyn, Szeherezada, Sindbad pracują w cyrku i przypadkiem ratują kalifa Bagdadu, który został strącony z tronu przez swojego brata. Ukrywając się wśród tej ulicznych artystów, zakochuje się w pięknej tancerce. Jego brat również darzy ją uczuciem. Jednak ona pragnie tylko władzy. Czy komuś uda się skruszyć jej twarde serce?

Wschodni klimat zachowany, jednak postacie zupełnie inne. Szeherezada zimna i stanowcza, Aladyn myśli, że ma zaczarowaną lampę a Sindbad, że przeżył jakieś tam przygody. Ich szef chce po prostu zarobić, a ta banda tylko pakuje go w kłopoty. Jak na starszy film nawet nieźle się bawiłam :).

Zaproponować mogę jeszcze coś trochę nowszego. Kolejny dwu odcinkowy miniserial: Opowieści z tysiąca i jednej nocy. Aladyn i Szeherezada 2012 r. Na początku połączenie tych dwóch opowieści wydawało mi się bardzo naciągane.  Jak w ogóle zrobić z tego logiczną całość? Twórcy filmu jednak świetnie sobie poradzili i opowieść stopniowo coraz bardziej mnie wciągała. A jest to piękna historia o miłości, która przezwycięży wszystko. 

Na koniec coś zupełnie szalonego. A gdyby tak "Baśnie tysiąca i jednej nocy" stworzyć w nieco japońskim klimacie. Anime Magi: The Labyrinth of Magic ukazuje swoją wersję arabskiego świata. Są tam niebezpieczne  labirynty a każdy, kto je przejdzie, zyskuje niezwykłe moce. Aladyn jest małym (i nieco zboczonym) chłopcem, a jednocześnie potężnym Magi. Ali Baba, próbując spłacić długi przeszłości rusza ku przygodom. Dodatkowo mamy jeszcze niewolnicę, która jednym kopniakiem powali każdego. 

Motyw ciekawy. Z całą pewnością oryginalny. Anime pięknie mówi o przyjaźni, naszych wewnętrznych "kajdanach", poszukiwaniu prawdy o sobie. Jednak stwierdzam z przykrością, nie porwało mnie. Magowie posiadający moce tak wielkie, że rzucają wszystkim na lewo i prawo trochę mnie irytowali. Sama fabuła też chwilami przynudzała. Jednak nie mój typ anime.

Mamy jeszcze osobne filmy o Aladynie i Sindbadzie, ale o tym opowiem Wam następnej nocy ;)