Nie taki diabeł straszny, kiedy spotyka człowieka

 

 

Dziś porozmawiamy o diable, a może diabłach. Bez znaczenia czy mamy na myśli teraz Lucyfera, Szatana, czy jakiegoś pomniejszego demona. Ogółem uosobienie zła w religiach. Jaki więc może być diabeł? No właśnie zły, wręcz okrutny, ale też przebiegły, kusiciel. A z wyglądu? Pewnie coś brzydkiego, szkaradnego, może przerażającego. A może postaci ludzkiej po prostu dodać rogi?

W kulturze diabeł pojawia się często, ciągle niemal. Mogłabym bez końca wymieniać książki, filmy, obrazy, gry, komiksy, memy i reklamy. Można powiedzieć, że diabeł stał się sławny. Jednak wraz ze wzrostem popularności zmienił się też jego wizerunek. 

Diabeł nie zawsze jest tym złym, czasem jest nieszczęśliwy i niesprawiedliwie potraktowany przez Boga. Nie zawsze jest brzydki, czasem tak przystojny, że śmiertelniczkom nogi miękną. Czasem, zamiast budzić respekt i trwogę po prostu bawi. Tu przykładów też można wymieniać mnóstwo. U mnie diabeł, który nie do końca sobie poradził, gdy na jego drodze stanął... człowiek :).

 

I "Projekt Mefisto" Marcin Mortka

Są takie miejsca na świecie, gdzie nawet diabła szkoda wysyłać. Wypluty to typowe małe miasteczko w Polsce, urocze tak samo jak jego nazwa. Sama pochodzę z podobnego, więc mogę potwierdzić autentyczność naszych realów w książce.

Wiadomo, że to, co mówi ksiądz, jest święte, a pani z poczty zna każdego i szybko rozniesie wszystkie plotki. W szkołach rządzą niezbyt mądrzy dresiarze, każdy słucha disco polo, gdzieś tam doją słuchy o glutenie antyszczepionkowcach. Najważniejsze jednak, że wujek pędzi najlepszy bimber w mieście.

Pech chciał, że w takie miejsce trafił Zygmunt. Pracownik korporacji zwanej piekłem, w której toczy się istny wyścig szczurów. Bohater ma za zadanie znaleźć najbardziej sfrustrowanych ludzi na tym zadupiu i nakłonić ich do grzechu. Do dyspozycji ma frustrometr, wykrywający odpowiednich kandydatów i przekaz, czyli moc zmuszania ich do czynienia złego. Jak się okazuje, wszystko nawala. Piekło jest zacofane i nic nie wie o życiu, a technologię diabli wzięli (no, może nie dosłownie).

Zygmut pewnie sam by wskazał wysoki odczyt na frustrometrze gdyby nie spotkał pewnie zmęczonego życiem nauczyciela. Tkwiący w mieście gdzie nikt go nie szanuje, po rozstaniu z dziewczyną, którą ciągle kocha, z nierealnymi marzeniami. Idealny kandydat. Co może pójść nie tak? Dosłownie wszystko. Okazuje się, że Wypluty mają swoje tajemnice.

Książka idealna na poprawę humoru, najlepsza właśnie dla nas polaków, bo odnajdziemy niestety wiele prawdy w tych stereotypach. Trzeba jednak mieć dystans do siebie, a może nawet być dumnym, że sam diabeł nie da nam rady.

Spodoba się również fanom wierzeń słowiańskich, którzy lubią do nich podejść z lekkim humorem. Choć przez chwilę mieszanie dwóch zupełnie różnych wierzeń ze sobą wydawało mi się naciągane, szybko okazało się, że Marcin Mortka stworzył z tego znakomitą historię, w której jest całkiem sporo nawiązań, choć nie do końca poważnych. 

 

Lucyfer

Ktoś nie słyszał o tym serialu? Naprawdę wszystkich, którzy tego nie zrobili, zachęcam do obejrzenia przynajmniej jednego sezonu. Lucyfer w tej wersji powala na kolana, swoim wyglądem i czarująca osobowością. W główną rolę znakomicie wcielił się Tom Ellis skradając serca wielu fanek. 

Władca Piekieł postanowił zrobić sobie wakacje. Schodzi na ziemię gdzie zarządza klubem Lux w Los Angeles. Towarzyszy mu demon seksowna i zabójcza Mazikeen. Tutaj mamy diabła pewnego siebie, aroganckiego, który dostaje zawsze to czego chce. Wszystko jednak do czasu kiedy na jego drodze staje śliczna detektyw Chloe Decker. Na tę kobietę wszelkie diabelskie sztuczki nie działają. 

Uparty diabeł towarzyszy pani detektyw w kolejnych śledztwach, stając się przy niej coraz bardziej ludzki. Serial jest pełen przekomicznych scen. Głównie opiera się na wątkach detektywistycznych z romantycznymi dodatkami ale nie zabraknie też trochę fantastyki. Każdy odcinek to nowe śledztwo i nowa historia ale mamy tez główny wątek, który powoli idzie do przodu. W kolejnych sezonach pojawią się zaginione skrzydła, diabelska mamuśka i różne anielsko-diabelskie postacie. 

 

"Lucyfer" Carey Mike 

Dobrze, serial zna każdy, a ilu z Was wie, że serial ten był inspirowany komiksem? Postać Lucyfera została stworzona przez Neila Gaimana i odegrała drugoplanową rolę w serii komiksów „Sadman”. Jednak okazała się na tyle ciekawa, że doczekała się własnej serii komiksów, której autorem jest Mike Carey.

Pierwsza część „Diabeł na progu” opowiada trzy różne historie, których głównym bohaterem jest były władca piekieł. Były, ponieważ zrezygnował ze swojego stanowiska i przeniósł się na ziemię. Na swoich „wakacjach” prowadzi bar Lux w Los Angeles a towarzyszy mu demon Mazekeen. Brzmi znajomo?

Niestety fani serialu mogą poczuć się zawiedzeni, bo na tym kończy się podobieństwo. Nie będzie tu lekkiej komedii kryminalnej z wątkiem romantycznym. Nie znaczy to, że komiks jest gorszy, po prostu może trafić do nieco innej grupy odbiorców.

Komiks przede wszystkim jest mroczniejszy i bardziej skupiony na fantastycznej stronie fabuły. Zawitamy do piekieł, poznamy niepokojące kreatury, ale także niebiańskie postacie, odbędziemy podróże międzywymiarowe, dojrzymy trochę demonicznej magii. Świat ludzi również się przejawia, ale i tu ukazana jest gorsza jego natura. Poruszane są trudne i bardzo przykre tematy.

Sama postać głównego bohatera niby objawia to samo dumę, pewność siebie, arogancję, pojawia się również specyficzne poczucie humoru. Jednak komiksowy Lucyfer nie przejawia nieogarnięcia, czy wręcz głupoty, jaka czasem pojawiała się w jego filmowej wersji. Wręcz przeciwnie dużo inteligencji, a nie tylko pewności siebie, potrafi sobie poradzić w wielu sytuacjach i przede wszystkim zachowuje klasę - cały czas.

Kreska moim zdaniem idealnie oddaje ponury charakter całej treści. Ciekawie obrazuje karykaturalne postacie, tworzy prawdziwy klimat.

 

 

Errementari: Kowal i diabeł

Ja naprawdę nie wiem, kto tu dał kategorię horror. Jeśli szukacie mrożącej krew w żyłach piekielnej historii to nie tutaj. Jednak jeśli chcecie poznać baśń oprawioną nieco mrocznym klimatem, ale także sporą dawką humoru to serdecznie zapraszam. 

Oparta na legendzie historia kowala, który uwięził diabła. Pakt, który z nim zawarł, boleśnie go zawiódł, dlatego teraz trzyma piekielnego nikczemnika w klatce, torturując go. Sama postać kowala uważana za niebezpiecznego dziwaka omijana jest szerokim łukiem przez mieszkańców wsi. W tym momencie do akcji wkracza mała dziewczynka, sierota, która przypadkiem poznaje jego tajemnicę.

Choć film na początku wydaje się poważny, tworząc aurę mrocznej i smutnej opowieści, to jednak nieźle się przy niej uśmiałam. Film nietypowy i naprawdę warty obejrzenia. Jednak ostrzegam po seansie odczujecie głębokie współczucie dla samego diabła :)

Motyw diabła, który nie dawał sobie rady z człowiekiem, pewnie pojawia się w wielu jeszcze dziełach. Każdy zna, chociażby Pana Twardowskiego :). A wy kojarzycie inne dzieła? A może motyw bardziej groźnego diabła przychodzi wam do głowy?