Wrażliwa bestia i silna ofiara

 

Hej Kochani dziś przychodzę do Was z trzema animacjami dostosowanymi do różnej kategorii wiekowej, ale poruszającymi podobny temat. Czy chodzi tu tylko o antropomorfizm i próbę zjednoczenia roślinożerców z mięsożercami? Czy też można wysnuć z nich głębszą refleksję dotyczącą nas samych? O tym jednak na końcu.

Zacznę od animacji a konkretniej japońskiego anime, które skłoniło mnie do podjęcia tego tematu. Dostępne na Netflix "Beastars" to bardzo ciekawa antropomorficzna licealna opowieść. Na samym początku muszę zaznaczyć, że nie nadaje się dla dzieci. Jest w niej sporo przemocy w tym także przemoc seksualna. 

Krótko o fabule: mamy szkołę, gdzie mięsożercy rezygnują ze swojej krwiożerczej natury i żyją w zgodzie z roślinożercami. Harmonia jednak zostaje zaburzona, gdy kiedy jeden z uczniów zostaje pożarty. Czy mięsożercy faktycznie nie mogą pohamować swej prawdziwej natury?

Legoshim jest wilkiem, dla którego pokój panujący w szkole jest najważniejszy. To bardzo wrażliwy i nieśmiały uczeń. Jednak on także musi panować nad swoją naturą szczególnie gdy na jego drodze staje Haru króliczek miniaturka. Dziewczyna odtrącona od reszty. Czy to, co wilk czuje do zająca to uczucie, czy instynkt łowcy?

Z jednej strony mamy młodzieżową, typową szkolną historyjkę, z motywem kółka teatralnego, rywalizacji, miłosnych historii, zazdrości, doznań erotycznych. Z drugiej zaś bardzo mroczny motyw bycia ofiarą i drapieżcą. Walka z samym sobą, poszukiwanie siebie, próba pokazania prawdziwej osobowości, kiedy wszyscy oceniają nas z góry.

Pierwsze skojarzenie, jakie nasunęło mi się po obejrzeniu powyższego anime to oczywiście "Zwierzogród" (Zootopia) Disneya. Tę bajkę pewnie wielu z Was kojarzy. Można ją obejrzeć spokojnie z całą rodziną, a dobrze będą się bawić zarówno dzieci jak i dorośli. 

Znów ten sam motyw mięsożercy i roślinożercy próbują żyć w pokoju. Mały zajączek natomiast chce pokazać swoją wartość (na szczęście w inny sposób niż królik w tamtym anime 😅). Judy mimo drwin wszystkich innych zwierząt chce zostać policjantką. To nie jest łatwe zadanie dla małego roślinożercy. W czasie marnej pracy przy parkometrach staje się świadkiem sytuacji, która może jej pomóc rozwiązać wielką zagadkę zaginionych zwierząt. Pytanie, czy cwany lis Nick będzie jej największą przeszkodą, czy też największym pomocnikiem. 

Bajka jest po prostu wizualnie przepiękna, pełna smaczków nawiązujących do popkultury i mnóstwa dobrego humoru. Jednocześnie też przekazuje wiele ważnych wartości. Najłatwiej jest być tym, kim widzą cię inni, ale trzeba mieć odwagę, by stać się sobą i spełniać swoje marzenia.

Ostatnia pozycja bardziej skierowana na dzieci, choć i niektórzy dorośli znajdą w niej coś dla siebie. Rosyjska bajka "Wilk w owczej skórze" również porusza temat bestii i ofiar, tylko tym razem głównie skupiamy się na dwóch gatunkach wilkach i owcach (choć i inne się pojawią)

Szary jest bardzo niesfornym wilkiem, któremu w głowie ciągle zabawa. Mimo to chce zdobyć pozycję przywódcy stada i serce pięknej wilczycy. Kiedy jego wybranka daje mu ultimatum, że musi się zmienić, zupełnie przypadkiem nasz bohater bierze to dosłownie. Po wypiciu magicznego napoju przemienia się w barana. Nie mając innego wyboru, dołącza do stada owiec, gdzie uczy się jak być przywódcą. Tymczasem władzę w jego watasze obejmuje wilk, który nie zna litości. 

Animacja ma drugą część, w której to połączone stado wilków i owiec atakuje wataha Mrocznych Wilków. Bajka przede wszystkim nastawiona na humor. Większość problemów rozwiązywana jest w śmieszny sposób a bohaterowie co chwilę robią sobie "bezpieczną krzywdę" uderzając w coś albo z czegoś spadając. Parę lepszych żartów na szczęście jednak też się trafi. 

Mimo komediowego stylu z tej bajki też można wyciągnąć tę samą naukę. Nikt nie jest taki, jaki się na początku wydaje, ale każdy jest wyjątkowy. Każdy może być silny i spełniać swoje marzenia i nikt nie musi się wstydzić swojej wrażliwości.

Zwierzątka pochodzą z Pracowni Kotołaka

Jak często oceniamy siebie z góry? Ile razy potrafimy stwierdzić, że ktoś się do czegoś nie nadaje? Czasem znów oceniamy kogoś na wyrost, dając mu zadania powyżej jego możliwości.  Już w szkole często z góry przydzielaliśmy rolę liderów i ofiar. Oceniamy przez wygląd, rodzinę, status majątkowy, pierwsze wrażenie, które jest tak często mylące. Duże znaczenie ma też ciągle płeć.

Kobieta przez wiele lat uważana za słabszą może okazać się niejednokrotnie silniejsza od nie jednego faceta. Bez znaczenia czy chodzi o siłę fizyczną, czy silną psychikę. Jednak trzeba też spojrzeć w drugą stronę. Nie możemy tej siły od kobiety wymagać. W dobie feminizmu wiele kobiet zaczyna bać się swojej słabości i wrażliwości. Boją się poprosić o pomoc, a przecież to, że w czymś sobie nie radzą, nie znaczy, że nie znajdą swojej siły w innej dziedzinie.  Może  któraś spełni się na szycie kariery, może jako kura domowa, może coś totalnie pomiędzy, ale nikt nie ma prawa nam tego narzucać. 

To samo dotyczy mężczyzn. Walczymy o prawa kobiet i zapominamy o facetach, a oni naprawdę są przez współczesny świat skrzywdzeni. Za  nimi nadal ciągną się stereotypy. Facet ma być silny dzielny, odważny, opiekujący się kobietom wojownik. Wpaja się to im od małego, nie pozwalając płakać i się skarżyć.

Mężczyzna może się realizować, w jakiej chce dziedzinie, ma również prawo do wrażliwości, płaczu, słabości, okazywania emocji, dbania o siebie. 

Każdy może spełniać swoje marzenia. Każdy ma swoje indywidualne predyspozycje, które może wykorzystywać i rozwijać. Każdy potrzebuje czasem wsparcia i pomocy. Może urodziliśmy się "roślino albo mięsożercami", ale to my decydujemy, kim chcemy być, a każdy ma prawo być sobą.

 A zamiast oceniać, doceńmy siebie nawzajem.