Wesołych Świąt i fragmenty Seksty w prezencie :)

 

Zobaczyłam, że pewna kobieta od dłuższego czasu przygląda się śnieżnym kulom. Co chwilę potrząsała jedną z nich i patrzyła, jak śnieg zasypuje miniaturowe miasteczko, drzewko bądź tańczącą księżniczkę. Zbliżyłam się do niej i również zaczęłam oglądać figurki.

– Zawsze o takiej marzyłam – odezwała się nagle.

Owinięta puchatym białym szalem, w długim jasnym płaszczu skojarzyła mi się z Panią Zimą. Królową Śniegu, która w magiczny sposób, przelatując nad miastem, wywołuje śnieg. Faktycznie pasowała do niej taka kula. Dzięki niej namiastka tej fantazji stałaby się prawdą.

– Myślę, że to dobry pomysł na prezent dla siebie na święta – odpowiedziałam.

– A ty? – Zerknęła na mnie z uśmiechem tak przyjaznym, że poczułam się, jakbym rozmawiała z kimś bliskim. – Kupiłaś coś dla siebie?

Zamyśliłam się.

– Trochę mi głupio kupować sobie prezenty – przyznałam.

Kobieta zaśmiała się.

– Mam ten sam problem.

Kule nie były drogie. Przyszła mi do głowy pewna myśl i szybko przeliczyłam w głowie swoje oszczędności.

– A przyjęłaby pani prezent ode mnie? – wypaliłam, nim całkowicie stwierdziłam, czy mnie na to stać.

– Dobrze – zgodziła się od razu kobieta. Trochę mnie to zdziwiło. Spodziewałam się, że przejdę przez protesty, nim uparcie dotrę do kasy. Pani Zima zaraz jednak wyjaśniła: – A ja kupię coś tobie. Tylko musisz mi wskazać coś, co ci się podoba.

Ciężko byłoby wybrać wśród tysiąca świątecznych ozdób. Poszłam więc do innego działu. Przyjrzałam się akcesoriom do włosów. Zawsze głupio mi było kupić sobie jakąś ładną spinkę czy opaskę. Już miałam po jedną sięgnąć, gdy rzuciły mi się w oczy kolorowe doczepiane pasemka. Taki kawałek tęczy na głowie był kuszący, nie miałam jednak pojęcia, który z tych pięknych kolorów najbardziej by mi pasował.

Z pomocą przyszła Pani Zima.

– Ty wybierz za mnie kulę, bo nie mogę się zdecydować, a ja wybiorę kolor – stwierdziła. – W końcu musi być trochę niespodzianki w prezencie.

 (...)

(...)

Przed biedakiem leżał stary kapelusz z kilkoma wrzuconymi przez przechodniów groszami. Dosłownie były to grosiki, nie starczyłoby nawet na bułkę.

„Jeśli mi pomożesz, spełnię twoje marzenie”. Bezdomny się nie odezwał, to zdanie pojawiło się nagle w mojej głowie nie wiadomo skąd. Nie było jednak potrzebne i tak bym pomogła. Litując się, wrzuciłam resztę pieniędzy, które zostały mi z zakupów. Miały być przeznaczone na powrót do domu. To nie pierwszy raz, gdy miałam pojechać na gapę. W nagrodę otrzymałam szczery uśmiech. Czy może być coś lepszego?

Spojrzał jeszcze na mnie przenikliwie, jakby chciał zapytać: „A życzenie?”. Czy właściwie miałam jakieś życzenia? Oj tak, dużo. Jednak sama chciałam dążyć do ich spełnienia. Najpierw pomyślałam o rodzicach, a potem w mojej głowie pojawiła się nieznośna myśl, że chciałabym zatańczyć z…

– Zaraz mój autobus odjedzie – wytłumaczyłam się bezsensownie.

Już miałam oddalić się od żebraka, kiedy podeszła do niego dwójka chłopaków. Wyglądali na trochę starszych ode mnie. Sposób poruszania się i sylwetka jednego z nich kazały mi się zatrzymać. Nie był to mój tancerz, o którym dopiero co pomyślałam. Tamten był długowłosym blondynem. Ten miał czarną grzywę opadającą na oczy, a jednak czułam potrzebę przyjrzenia mu się.

Zbliżył się do żebraka i najzwyczajniej w świecie wrzucił banknot do jego kapelusza, tak jakby robił to codziennie. O ile mnie oczy nie myliły, było to calutkie pięćdziesiąt złotych.

– Ten dziad i tak to przepije – odezwał się jego towarzysz.

– To tak samo jak ja – mruknął tamten w odpowiedzi.

Następnie spojrzał na mnie i się uśmiechnął. Nie mogłam się pomylić, nikogo koło mnie nie było. Odwzajemniłam uśmiech.

– Nie mogę tego przyjąć – odezwał się bezdomny. Brudna ręka ściskała w ręku banknot wysunięty w stronę chłopaków. – Młodzi jesteście, to za dużo.

Otworzyłam oczy szeroko ze zdumienia i radości. Lubię takie chwile. Pokazują, że nie wszyscy ludzie myślą tylko o zyskach. Chłopak spojrzał w stronę bezdomnego i ku zdziwieniu wszystkich usiadł obok na ziemi. Spojrzałam na drugiego, który ceremonialnie westchnął i odpalił szluga.

– Niech pan to przyjmie – zaczął właściciel banknotu – widzi pan tamtą pizzerię? Teraz pan tam wstąpi, kupi sobie ciepły posiłek, polecam dwunastkę z sosem czosnkowym, jest zajebista. Do tego piwko, bo czemu nie, ale wcześniej z tamtego kiosku – wskazał ręką – weźmie pan gazetę i przejrzy oferty pracy. Jeśli pan to zrobi, będzie to dla mnie zapłata. Jeszcze jedząc pizzę, niech pan pomyśli, że skoro takiego dzieciaka stać, żeby podzielić się z innymi, to pan też może to osiągnąć.

 

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia nie życzę Wam Gwiazdki z Nieba, ale żebyście znaleźli w sobie odwagę, by marzyć i dążyć do spełnienia tych marzeń.  

Jeśli zrobisz ten właściwy krok Zanim znów upłynie życia rok To wszystko będzie tak jak trzeba Z udziałem lub bez udziału nieba

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,de_su,kto_wie.html

"Jeśli zrobisz ten właściwy krok

Zanim znów upłynie życia rok

To wszystko będzie tak jak trzeba

Z udziałem lub bez udziału nieba".

 Fragmenty pochodzą z książki "Seksta" R.A. Ciężka

Zainteresowanych książką papierową zachęcam do kontaktu: raciezka@gmail.com

Jeśli zrobisz ten właściwy krok Zanim znów upłynie życia rok To wszystko będzie tak jak trzeba Z udziałem lub bez udziału nieba.

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,de_su,kto_wie.html