Ile tak naprawdę wiemy o porno?

 

 Daniel Wołyniec "Man Size"

Wszystkie panie, które rozpaliła gorąca okładka, mogą się poczuć zawiedzione, gdyż po pierwsze nie przedstawia ona postaci głównego bohatera (ani aurora – o ile to nie jedna i ta sama osoba ;)). Po drugie książka nie jest romansem, nie jest pikantnym erotykiem, ona jest wręcz antyerotykiem. Może i czytamy, że będzie coś o pornografii, ale to przecież nie znaczy, że będzie tam seks.

Daniel Wołyniec (Danny) – główny bohater i zarazem alter ego autora. Młody zdolny chłopak, który wyjeżdża z naszego ojczystego kraju, by robić karierę w Stanach. Jego marzeniem jest zostać scenarzystą filmowym. Ma zapał, ambicje i talent, zaczyna przesiąkać amerykańskim optymizmem. Czy to wystarczy? Życie potrafi zaskoczyć i nagle chłopak znajduje się w miejscu, które kompletnie do niego nie pasuje. A jednak brnie coraz bardziej w to... bagno.

Chcecie poznać historię nieseksualnej gwiazdy porno? Co to właściwie oznacza i jak do tego doszło, musicie przekonać się sami. Nie będę wam przecież psuła zabawy.

Jedno na pewno można powiedzieć o tej książce – jest oryginalna, inna niż wszystko, co do tej pory czytałam. Te ponad pięćset stron (niezła cegłówka jak na debiut) zawiera w sobie oprócz głównej fabuły całą masę ciekawostek ze świata pornografii. Znajdziecie tam również kilka nie do końca poważnych scenariuszy wplecionych w fabułę. Wszystko utrzymane w charakterze lekkiej komedii.
Lekkiej to nawet mało powiedziane styl autora jest totalnie luźny. Osobom, które czytały moją książkę, mogę powiedzieć, że w tym Daniel Wołyniec mnie przebił. Napisana jak opowieść, historia, którą chce nam przestawić nasz dobry kolega. Znajdziemy tam wszystkie śmieszki, heheszki, wtrącenia, slangi, dużo angielskich zwrotów, emotikonki. Jakby tego było mało to nieprofesjonalne i niepoważne podejście do referatu naukowego z pornografii, aczkolwiek przekazujące sporą dawkę łatwo przyswajalnej wiedzy.

Od razu ostrzegam po przeczytaniu tej książki, podczas oglądania dowolnego filmu pornograficznego wasza ręka zamiast w majki powędruje pod brodę i zaczniecie analizować, że tak faktycznie to i to jest tak i tak zrobione, żeby mnie podniecić. Ach chwila miałam się podniecić... Dzięki Daniel, popsułeś mi masturbację :P.
 

Jeszcze jedno ostrzeżenie, jak już chcecie przeczytać, nie róbcie tego w pociągu. Ja popełniłam ten błąd. Nie dość, że starsze panie patrzyły na mnie zdegustowane roznegliżowanym facetem i wspomnieniem o porno na okładce, to jeszcze oplułam sobie maseczkę. A starsze panie trochę zbiłam z tropu, chichrając się jak głupia do tego „erotyku” :D. No powiewem szczerze dawno się tak nie ubawiłam, jak przy tej książce.

 
Czytelnikom może i jest do śmiechu, ale przecież ta książka jest przede wszystkim smutna. Główny bohater, na dodatek stworzony tak jakby autor opisywał prawdziwą historię swojego życia, jest po prostu postacią, której tak cholernie szkoda. Aż boli serce, drogi autorze jak mogłeś sam siebie tak potraktować?! Nawet wymyślonego siebie.

Czy książka oprócz tego, że można się przy niej pośmiać (te smutne rzeczy też wywołują śmiech niestety – albo ja jestem okrutna!) niesie ze sobą jakieś wartości? Myślę, że tak. W książce jest też wiele przemyśleń. Może i dotyczą w dużej mierze pornografii, ale z niej można coś wyciągnąć. Tu już zależy, na co czytelnik zwróci swoją uwagę. Może warto pomyśleć, jak podchodzimy do pornografii, do jej twórców, do tego, w jaki sposób z niej korzystamy. A tak poza tym możemy się zastanowić, kim jesteśmy dla samych siebie a kim dla ludzi, którzy na nas patrzą, do czego doprowadza hejt i jak mimo przeciwności losu dążyć do spełniania swoich marzeń.

 

Serdecznie dziękuję autorowi za autograf. Książkę mocno i szczerze polecam. Na tę burą ponurą pogodę i jesienne chandry jest po prostu idealna.

A teraz sprawdzę ilu kłamców, a ilu odważnych mam na blogu. Oglądacie porno? ;)