Nie będzie mi ojciec mówił, co mam robić!

Ja mam dobry kontakt z tatą, ale mimo to zdarzały się sytuacje, kiedy nasze zdania były inne. Czasem doradzał mi coś sprzecznego, niż ja chciałam robić i choć wiem, że wszystkie rady były tylko i wyłącznie w trosce o moje dobro, to lepiej wychodziłam, słuchając głosu swojego serca. Tata w końcu i tak godził się z moimi decyzjami. Kiedy znów słuchałam jego rad to nawet jeśli wychodziły one na dobre, to gdzieś tam w głębi czułam, że nie postępuję zgodnie z sobą.

Co, jeśli ojciec nie tylko ma inną wizję przyszłości dla dziecka, ale wręcz nakazuje mu spełniać swoje oczekiwania bez słowa sprzeciwu. Czy mimo wszelkich konsekwencji warto się buntować? A żeby było ciekawiej, powiedzmy, że ojciec jest władcą jakiegoś magicznego królestwa i narzuca twardą wolę swojej córce, która jako kobieta nie powinna mieć nic do gadania...

"Królestwa Nashiry" Licia Troisi

„Marzenie Talithy” to pierwsza część młodzieżówki fantasy, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.
Piękny magiczny świat przedstawiony z własnymi prawami przyrody, polityką i religią, która ma swoje ciemne strony. Różne rasy, z których jedna podlega drugiej. W Świecie Nashiry brakuje tlenu, jednym jego źródłem są ogromne drzewa, to wśród nich żyją mieszkańcy, podążając tunelami gałęzi, boją się nawet spojrzeć w niebo, gdzie dwa olbrzymie słońca toczą miedzy sobą legendarną walkę.

Talitha córka władcy Królestwa Lata jest kompletnie niedostosowana do realiów świata, w którym przyszło jej żyć. Przyjaźni się z niewolnikiem, trenuje w gwardii i marzy, by wiązać z tym przyszłość. Nie potrafi być uległa i posłuszna swemu ojcu jak jej siostra, która wstąpiła do zakonu. Pewnie wszystko uszłoby jej płazem, gdyby owej siostry nie dopadła okropna choroba. W tym momencie ojciec Talithy narzuca córce swoje własne plany, które ani trochę się bohaterce nie podobają.

Dzielna wojowniczka jednak tak łatwo się nie podda. Jej siostra skrywała wielką tajemnicę, która może zaważyć na losach całego świata. Posłuszeństwo ojcu w tym momencie w ogóle się nie liczy. Mając u boku wiernego niewolnika, rzuca się w wir niebezpiecznych przygód.

Książka strasznie wciąga. Opis niezwykłego świata jest pięknie wpleciony w fabułę pełną akcji. Wszystko to doskonale pobudza wyobraźnię i pozwala porwać się treści. Sami bohaterowie może nie zachwycają oryginalnością. Najbardziej do gustu przypadł mi właśnie niewolnik Saiph. Pięknie pokazane jak wpojone posłuszeństwo przeradza się w prawdziwą przyjaźń.
Ciekawie też zostały ukazane przejawy okrucieństwa u ludzi, którzy przyjemniej trochę zasmakowali władzy. Świat, w którym przyszło żyć bohaterce, nie jest idealny. Czy zda sobie z tego sprawę? O tym mówi już kolejna część cyklu.

„Miecze Buntowników” – Talitha razem ze swoim przyjacielem niewolnikiem Saiphem odnajdują tajemniczego heteryka. Jednak ten nie do końca chce współpracować. Świat nadal jest zagrożony, a podległa rasa Femtytów wszczyna bunt, domagając się swoich praw. Nasza bohaterka ma okazje uczestniczyć w wojnie i zdecydować po czyjej stronie powinna się stawić. Druga część trzyma poziom pierwszej. Akcja szybko biegnie do przodu, ciągle się coś dzieje, więc nie można się nudzić.

Przez chwilę myślałam, że fabuła stanie się bardziej płytka, a główna bohaterka zaczęła mnie irytować, jednak okazało się, że to celowy zabieg a przesłanie, jakie płynęło z jej zmiany charakteru, bardzo mi się podobało.
Nadal zwiedzamy ten bogaty świat przedstawiony, który na każdym kroku czymś zaskakuje. Jak się okazuje, ma jeszcze bardzo dużo przed nami do odkrycia. Bohaterowie dowiadują się, ile kłamstw było w ich danych wierzeniach, a ile prawdy mogło być w bajkach i legendach, poznają historię swojego świata, która owiana jest wielką przerażającą tajemnicą.

Prócz podróży i odkrywania nieznanego, świetnie przedstawiony jest motyw wojny. To nie tylko opis walki na miecze, buntu i intryg, ale także psychologiczny aspekt całej sytuacji. Motyw wyboru, co tak naprawdę jest dobre a co złe. Ojciec głównej bohaterki także nie wypowiedział jeszcze ostatniego zdania.

Myślę, że seria może się spodobać zarówno młodszym, jak i starszym wielbicielom fantastyki. Jest tylko jeden bardzo duży minus. Historia zarówno w pierwszym, jak i drugim tomie kończy się tak, że koniecznie chcemy sięgnąć po następny. Niestety trzeci tom nie został jeszcze przetłumaczony i nie wiadomo czy zostanie. Minęło parę lat, odkąd wydawnictwo wstrzymało się z tą decyzją.

Do serialu „Rozczarowani” miałam dwa podejścia. Na początku bardzo mi się podobał, potem zaczął mnie trochę nudzić. Jednak stwierdziłam, że pasuje do tematu i postanowiłam dać mu jeszcze jedną szansę. Jakoś te dwa sezony przebrnęłam i jednocześnie może skuszę się na trzeci. Oto moje mieszane uczucia.

Księżniczka Bean jest bardzo rozczarowana dworskim życiem, chętniej ucieka do karczmy, by oddać się imprezowaniu i hazardom. Na pewno nie ma ochoty słuchać swojego ojca, który każe jej wyjść za mąż. Niestety to małżeństwo ma zjednoczyć królestwa i jest bardzo ważne dla polityki. Córka nie miałaby nic do gadania, gdyby przypadkiem nie zabiła swojego narzeczonego.

Właściwie to on jeszcze żyje, ale kogo to obchodzi. Bean pakuje się w niejedne tarapaty, a wszytko dzięki towarzyszącemu jej demonowi (którego wszyscy biorą za kociaka) i słodkiemu elfowi (który jest niewyżyty seksualnie i ma na nią ochotę). Tytuł świetnie dobrany, bo każdy z bohaterów jest w jakiś sposób rozczarowany swoim dotychczasowym życiem i próbuje coś zmienić. Na dodatek akcja dzieje się właśnie w świecie magii i czarów (i to tych totalnie poj***, no wiecie).
Animacja jest komedią, w której twórcy postawili na totalnie absurdalny humor. Nie zadawajcie pytań, bo na nic nie ma odpowiedzi, w tym filmie nie ma logiki. Na początku bawiłam się dobrze i śmiałam w głos praktycznie co chwilę. Jednak później zaczynał mnie trochę drażnić brak fabuły. Każdy odcinek o czymś innym, wszystko jakoś tam się kończyło, zwykle ktoś umierał i bohaterka szła się nachlać. Już myślałam, że będzie tak cały czas. Na szczęście twórcy postawili na jakiś konkretniejszy wątek i zaczęli coś wyjaśniać (też absurdalnie, ale jednak wyjaśniać). Tak pod koniec pierwszego sezonu zaczęło być trochę interesująco, potem znów parę odcinków z tyłka, żeby rozkręcić fabułę pod koniec drugiego.
Podsumowując mam mieszane uczucia. Niektóre żarty są świetne, nawiązania do współczesnych problemów w średniowieczu, chore sytuacje, super bohaterowie. Jednak w dużej dawce ten absurd zaczyna przeszkadzać i stwierdzam, że serial mógłby być po prostu krótszy.

 

Jeszcze jedno nawiązanie, w mojej książce nie ma księżniczki w magicznej krainie. Jest jednak chłopak, którego kontakty z tatą nie mają się najlepiej. Michał od dziecka próbuje się buntować i całym sobą walczy, by nie być taki jak ojciec. Czy mu się uda? Możecie się przekonać ;)
Trudne tematy połączone z komediowym stylem, jeśli ciągle nie jesteście przekonani, zobaczcie, co o książce pisze Agnieszka z bloga „Odwodniona ja”.

E-book „Seksty” do końca lipca można nabyć za jedyne 6,83 zł. Jeśli macie ochotę, radzę się pospieszyć. <Link do książki>.