Miłość cierpliwa jest, zboczona jest, głodna też czasem bywa

Walę tynki dziś, tak u mnie remont wciąż trwa, ale chyba nie o tym powinnam pisać tego dnia. Nie przeczytałam żadnego romansu, by uraczyć Was piękną recenzją. Dużo kobiet w tej chwili wzdycha do Massimo, a ich faceci przewracają oczami zmuszeni siedzieć w kinie (a myśleli, że wszystkie części Greya zaspokoiły ich lubą).
Większość realnych facetów raczej nie da Wam tak niezapomnianych wrażeń, to niech Was, chociaż do kina zabiorą. Z jednej strony popieram, z drugiej co się dziwić, że nie chcą takich wrażeń zapewniać. Jak pobiegniecie z siniakami na policję, to żaden się nie wybroni.
Czy ktoś już był u seksuologa ze skargą: mąż mnie nie bije...? Może dać klapsa mężowi? Już mam plany na wieczór. Zapędziłam się.

Ja tu przecież o miłości chciałam mówić. Każdy z nas marzy o miłości. Nawet jak dzielnie samodzielnie kroczymy przez świat, osiągając sukcesy; to gdzieś tam te motylki w brzuchu, które nie są symptomem biegunki, nam się marzą.

Parę osób pytało się mnie jak poderwać chłopaka/dziewczynę. Dlaczego mnie? To, że mam męża i kilka nieudanych związków za sobą nie znaczy, że się na tym znam. Zwykle byłam osobą, która pilnowała drinków na zabawach, bo nikt nie chciał ze mną tańczyć. Facetów poznawałam przez internet. Jak to oznajmiam, zwykle pada hasło: to dla desperatek lub to niebezpieczne.
Nie wiadomo, na kogo można trafić.

To fakt, czasem na portalach randkowych są takie świry, że głowa boli. Raz się z takim jednym umówiłam, to przeszedł w czarnym płaszczu do ziemi. Jakby był zapięty, to bałbym się, że nie ma nic pod spodem. Na szczęście wolał udawać batmana, skacząc ze schodów. Zabrał mnie do kina na bajkę i gadał strasznie dużo, strasznie szybko i strasznie niewyraźnie. No nic tylko uciekać. Niestety nie udało się i tak oto poznałam męża. 

 

– Kochanie jest ładna pogoda pójdziemy dzisiaj na spacer?

– Spoko.

– Nie no serio? To ja się k** męczę, cały dzień obmyślam argumenty, żeby cię przekonać, bo tobie się nigdy nie chce. A ty się tak po prostu zgadzasz? Boże z tobą się nie da żyć...

Opowiadam mężowi niesamowitą historię, produkując się ze szczegółami. Nie słyszę jednak reakcji i zauważam, że mojego kochanego bardziej pochłania wojna kotów z psami na telefonie i dylemat, jakiej broni teraz użyć. Obrażona wychodzę i siadam na łóżku w sypialni. Po chwili skruszony ukochany przychodzi, by się koło mnie położyć. Ja zadowolona z siebie (fochy zawsze działają) opowiadam dalej. Nagle przerywa mi chrapanie...
Szturcham lubego.
— Przyszedłeś tu po to, żeby dalej mnie ignorować?
— Bo nie skończyłem.

 —Kochanie, co na obiad?

 —Weeeź nie pytaj, weeź ugotuj.

 

 — Jak ty ze mną wytrzymujesz?

 — Jakoś Cię znoszę...

 — Jak jajko?

 — Takie strusie!

 — Dupa Cię nie boli?

 — Weź to zamieść w książce tekst pasuje do Michała.

 — Okay

LUDZIE: Jesteście porąbani! Idźcie do diabła!

MY: 

– Kochanie wiesz ze dzisiaj w kinie leci 365 dni?

– To świetnie – ze szczerym entuzjazmem

– Yyy co?

– Jest wieczór gier planszowych, ja pójdę pograć z chłopakami, a ty możesz iść do kina!

– To może lepiej chodźmy na kebab :)