W Dniu Nauczyciela

Za co te kwiaty, czekoladki, prezenciki? Jaś znów przyniósł jedynkę ze szkoły. Pani nie potrafi porządnie wytłumaczyć, uwzięła się na niego i tyle. Wstawia same złe oceny, nawet z zachowania, a przecież Jasiek jest grzeczny. Dziś tak cichutko gra na komputerze, jakby go nie było. Jeszcze ta uwaga za brak zadania. Mówił, że nie było, pewnie nie usłyszał, bo w klasie taki hałas. Nie radzi sobie nauczycielka i tyle.
Mama codziennie pyta Jasia, jak było w szkole; a on mówi, że nudno. Nic się nie dzieje, bo beznadziejna nauczycielka nie potrafi wymyślić niczego ciekawego. Przecież ma tyle wolnego. Gdyby mama Jasia pracowała 18 godzin w tygodniu, tyle wspaniałych rzeczy mogłaby z synkiem robić, wszystkiego by go nauczyła. Teraz jedyne co może, to pocieszyć syneczka i powiedzieć, by następnym razem nie dał się nauczycielce. Jak coś będzie nie tak, mamusia przyjdzie do szkoły i powie, gdzie jej miejsce.

~

Nauczycielka także ma syna – Grzesia. Grześ wie, że mama nie pomoże mu napisać zadania. Po pierwsze musi sprawdzić sprawdziany od innych dzieci. Po drugie jak napisze za dobrze, wszyscy mu zaczną wypominać, że jest synem nauczycielki, która pewnie wszystko robi za niego. Grześ pisze sam, nie zerka nawet na zadane.pl jak większość uczniów w klasie.
Nauczycielka w końcu uporała się ze sprawdzaniem zeszytów, sprawdzianów, przygotowaniem materiałów na jutro. Torba zapakowana, jak zwykle zabrała dużo rzeczy z domu, bo szkoły na materiały dydaktyczne nie stać. Chciała jeszcze spytać Grzesia, czy może pożyczyć jego klocki, bo nadawały się do jednego ćwiczenia. Jednak synek już spal. Nic dziwnego, było grubo po północy. Z wielkimi wyrzutami sumienia poszła do łóżka. Przed snem jeszcze wypiła lampkę wina. Stres siedział w niej cały czas. Spojrzała na męża, który też już dawno spał. Zmęczony po ciężkiej pracy w końcu musiał zarabiać na ich utrzymanie. Jej pensji z całą pewnością by nie starczyło. Ostatnio coraz częściej się kłócili o głupoty. Zbyt dużo nerwów przynosiła do domu. W pracy nie mogła pozwolić sobie na złość, która w niej kumulowała. W końcu zasnęła.

~

Jaś strasznie się nudził, bo był jedynakiem. Spytał mamy, czy może zaprosić do siebie kolegę na weekend. Mama od razu wpadła na pomysł. Może by tak zaprosić Grzesia. Przecież to syn nauczycielki, są w tym samym wieku i mieszka po drugiej stronie ulicy. Gdyby się zaprzyjaźnili, nauczycielka nie miałaby sumienia wpisywać Jasiowi złych ocen. Plan doskonały.

~

Nauczycielka była bardzo zdziwiona propozycją. Najpierw spytała syna, czy chce pójść do Jasia. Grześ był średnio zadowolony z tego pomysłu.
– Jaś jest bardzo niegrzeczny. Przecież mamo wiesz, uczysz go.
Wiedziała aż za dobrze.
– A ty zawsze jesteś grzeczny?
– Oczywiście.
– A czy to nie jest nudne? – spytała, sama się sobie dziwiąc, że to pytanie padło z jej ust.
Syn spojrzał na nią zaskoczony, pomyślał chwilę i potwierdził.
– Czasem tak
– A co ty na to, gdybyś jeden dzień był taki jak Jaś.
Ten wieczór spędzili razem, chichocząc i knując zupełnie niepedagogiczny plan. Aż mąż się zdziwił, widząc swoją żonę taka roześmianą. Jak wtedy, gdy się poznali. Zrobiło mu się cieplej na sercu, a ona jeszcze oznajmiła, że w sobotę będą mieli chwilę tylko dla siebie.

~

Grześ zjawił się u Jasia trochę spóźniony, ale to nie było nic takiego. Kolega proponował mu różne zabawy, lecz Grześ zupełnie nie miał na nie ochoty. On sam wymyślał, co chce robić. Wyjmował wszystkie zabawki i rozrzucał je po pokoju, biegał po całym mieszkaniu. Mama w końcu musiała interweniować. Sama proponowała ciekawe pomysły, ale chłopak za przeproszeniem miał ją w nosie. Jak nikt nie widział, parę razy kopnął Jasia. Co prawda leciutko, bo wcale nie chciał być zupełnie taki jak on. Ten poleciał na skargę do mamy. Wtedy Grześ już wiedział, co ma zrobić. Wybuchnął tak histerycznym płaczem, że musieli go uspokajać, jakby to on był poszkodowany. W czasie podwieczorku marudził, że nic mu nie smakuje, jak za każdym razem Jaś na obiadówce.
– Grzesiu jesteś bardzo niegrzeczny. Ja wszystko powiem twojej mamie.
– Phi niech pani powie – rzucił Grześ aroganckim tonem.
Jaś w tym momencie aż się zaczerwienił. Znał przecież dobrze swoje własne słowa, a nie chciał, żeby prawda wyszła na jaw.

~

W końcu nauczycielka przyszła po syna. Była radosna i wypoczęta. Tego dnia olała szkołę, chciała mieć choć jeden weekend dla siebie. Od progu usłyszała, co też jej syn narobił.
Grześ stał ze spuszczoną głową, jakby sam zastanawiał się, czy nie przesadził. Jednak mama była z niego taka dumna. Teraz ona mogła pobawić się w aktorkę.
– Mój syneczek?! Jak pani śmie. Grześ jest taki grzeczniutki, nigdy nie mam z nim problemów.
– Bił mojego syna i pyskował.
– Niemożliwe. Może to pani jakoś udowodnić? W dodatku czemu on jest taki brudny? Co wyście tu wyprawiali, czy pani nie mogła go przypilnować?
Matkę zatkało, ona też poznała własne słowa. W końcu jednak wydusiła ze złością:
– Pani ma obowiązek wychować swojego syna i nauczyć go szacunku dla dorosłych.
– Owszem jak każdy rodzic.
Nauczycielka uśmiechnęła się i wzięła syna za rękę. Spojrzała jeszcze raz na matkę, która wyglądała, jakby miała naprawdę ciężki dzień.
– Była tu tylko dwójka dzieci? – spytała troskliwie. – Wygląda pani, jakby zajmowała się dziś dwudziestką.

~

W drodze do domu zapytała syna, jak było. Powiedział, że strasznie nudno. Ach ta mama niczego nie potrafi wymyślić. Miała szczęście, nie musiała się tłumaczyć dyrektorce, że nie zrealizowała programu tego spotkania. 

 ***

Dziewczyna zamiast kwiatów w Walentynki wolałaby, żeby chłopak darzył ją miłością każdego dnia. Nauczyciel zamiast kwiatów w Dzień Edukacji wolałby, by każdego dnia okazywano mu szacunek i szczerą sympatię, bo jest takim człowiekiem jak każdy inny. 

A ja Wam drodzy nauczyciele życzę zrozumienia i czasem po prostu jednego dnia spokoju.