Wesele cz.4 - czyli śmieszkowa i elegancka zarazem ceremonia

W końcu nadszedł ten dzień. Krótki scenariusz przygotowany, aczkolwiek lekko improwizowany, bo wymyślony na szybko. Wszyscy goście zebrani pod stodołą, która w ramach przypomnienia wyglądała najpierw <TAK>, a później <TAK>. Tylko ja w domu rodziców stoję sobie po przygotowaniach siebie <klik>. Ubrana w suknie całkiem sama i myślę...

A może by tak uciec? To ostatnia szansa. Nie dlatego, że narzeczony zły albo że marzy mi się wolność. Po prostu tak bardzo chciałabym zobaczyć minę kasjerki na stacji PKP, gdybym z wiankiem na głowie i w sukni kupowała bilet. Nieważne gdzie, byle na najbliższy pociąg. Na szczęście się powstrzymałam i tak miałam tego dnia fajny numer wykręcić.

W końcu tata ubrany w odświętny mundur (jest komendantem policji) podjechał po mnie i zawiózł mnie cichaczem na miejsce. Do pustej stodoły weszliśmy od tyłu. Tam czekały na nas dwa mikrofony. Mój tata, choć tego dnia wyglądał tak pięknie, dostojnie i poważnie razem ze mną nie mógł odpuścić sobie małego przestawienia.

Goście i pan młody czekają pod altanką, a my ukryci nachylamy się do mikrofonu.
TATA: Roksana... Roksana! Mariusz na ciebie czeka...
Chwila ciszy.
JA: No to se jeszcze poczeka.
Na ten moment zespół puszcza nam All Star - Smash Mouth (początek ze Shreka łącznie z dźwiękiem spuszczonej wody w toalecie) i wchodzę ja — cała na biało. Goście wmurowani razem z panem młodym, który o niczym nie wiedział, zaczęli się śmiać.

Po tej scence utwór zmienia się w marsz weselny i tata przeprowadza mnie przez pergole i prowadzi po białym dywanie... Wszyscy byli zachwyceni.

Pod altanką czekał na mnie Mariusz. Wręczył mi własnoręcznie zrobiony bukiet maków, o którym pisał na Pracowni Kotołaka. Kilka słów taty w tej chwili o mało nie doprowadziło mnie do łez ze wzruszenia.

Może kilka słów o ślubie w plenerze, bo niektórzy są zainteresowani.
Ślub cywilny nie musi być wcale skromną uroczystością w urzędzie. Coraz więcej ludzi decyduje się zrezygnować ze ślubu kościelnego; mimo to chcą, by ich ceremonia wyglądała wyjątkowo. Urzędnik dotrze w każde wskazane przez nas miejsce, które spełnia pewne warunki. Musi być przede wszystkim godnie przygotowane, konieczne jest godło i stolik. Mile widziane również muzyka na wstęp i zakończenie. Uprzejmy urzędnik pomoże Wam to wszytko załatwić. Wszytko, brzmi wspaniale. Niestety jest jeden minus, a mianowicie koszta. Zwykły ślub cywilny to opłata w wysokości 84 zł, natomiast w plenerze koło tysiąca. Jeśli jednak marzy nam się coś wyjątkowego, może warto?
Przebieg ceremonii wygląda podobnie jak w urzędzie. Czas trwania około 15 minut i uwierzcie, przez ten cały czas powstrzymywałam się od łez wzruszenia. Chyba nie dałbym rady, jakby trwał dłużej ;).

 

W końcu macie moją sukienkę (przynajmniej Ci, którzy nie widzieli. Z przodu krótka, z tyłu ogon i oczywiście maki ;) )

 

Mąż również zaszalał z koszulą. Niektórzy patrzyli zdziwieni, ale większości się podobało, a dla mnie wyglądał po prostu bosko. Niczym mój królewicz z bajki ;).

Między wierszami składamy sobie obietnicę, że już zawsze będziemy tak samo szaleni.

Na zakończenie dzieci puszczały nam bańki mydlane, a zespół muzyczny Forte zagrał nam ten utwór. Niestety nie mam filmiku w ich wykonaniu, ale uwierzcie było pięknie :).
Kiedy mama ze łzami w oczach przyszła złożyć mi życzenia nie wytrzymałam i makijaż diabli wzięli hihi. Wyprzytulałam całą rodzinkę. Zamiast kwiatów życzyliśmy sobie wina i książki. Ułożyłam mały wierszyk na zaproszeniu:

U nas kwiaty szybko więdną, łącznie z kaktusami
My kochamy dobre wino, oraz czytać godzinami
Nie przejmujcie się tytułem,
panna młoda jest szalona

Z każdej, która ma fabułę

zawsze jest zadowolona

Trochę mi się kolekcja powiększyła, ale tym będę się chwalić przy recenzjach :).
Ruszyłam z mężem do stodoły (jak to cudnie brzmi<3) tam przywitał nas cudowny catering Swojskie jadło u Macieja z Opola.

Powitano nas dużym bochenkiem chleba i dwoma kieliszkami. W jednym była woda w drugim wódka, według tradycji ten, kto wylosuje wódkę, będzie rządził w małżeństwie. Zgadniecie, kto wylosował?

Kilka słów o cateringu, z którego byliśmy bardzo zadowoleni. Swojskie jadło jako jedyni zgodzili się wyprawić nam wesele w stodole. Wiadomo, warunki tam nie były tak wygodne, jak na własnej sali. Nie chcieliśmy tylko dowozu jedzenia, ale także obsługi.
Pan Maciej z ekipą przygotował nam jedzenie na miejscu. Mieliśmy potrawy grillowe różnorodne i przepyszne. Znów zaskoczyliśmy nietypowością. Miał ktoś grilla na weselu? Były zupy rosół, żurek i bogracz; różne rodzaje mięsa i przekąski, sałatki do tego. Wszystko smakowało znakomicie.
Obsługa podała nam obiad, później goście mogli podchodzić po jedzenie o dowolnej porze. Szwedzki stół był najlepszym rozwiązaniem, by każdy mógł skosztować tego, na co miał ochotę. Dania były cały czas ciepłe i przykryte. Przynajmniej uchroniły się od much, które wprosiły nam się na wesele. No cóż, takie uroki swojskiego wesela.
Cały catering pilnował, by wszytko było idealnie. Mili ludzie służący pomocą w każdej sytuacji. Dostosowali się do warunków i spełnili wszystkie nasze oczekiwania. Na dodatek bardzo sympatyczni i strasznie miło się nimi rozmawiało. Jakby tego było mało to i cenowo okazali się najlepsi z okolicy :).

Jeśli nie macie jeszcze dość weselnego klimatu, w następnym poście podzielę się z wami paroma szczegółami z zabawy, ale to już na pewno będzie ostatni :).