Tylko nie mów nikomu...

Zaczęłam z humorem, bo dziś temat trudny i smutny. Ostatniego czasu film wzbudził sporą sensację. Postanowiłam sama zapoznać się z tym dokumentem i może napisać recenzję. Tylko co tu oceniać. Wykonanie? Nie o to w tym filmie chodziło. Miał pokazać prawdę, przekazać informacje z pierwotnego źródła i może też zszokować widzów. To się z całą pewnością udało. Niestety.

Niestety, bo ten film nie powinien powstać. Takie sytuacje nie powinny się wydarzyć, a zdarzają się często. Nie będę tutaj teraz robiła nagonki na księży, bo to już mnóstwo ludzi za mnie uczyniło. Nie twierdzę, że wszyscy są źli. Są ludźmi. O tym powinniśmy pamiętać. Nie są wyjątkowi. Nawet głęboko wierzący człowiek powinien mieć świadomość, że to nie Bóg ich wybrał, tylko oni sami postanowili pójść tą drogą. Nie zawsze słusznie. Dlatego też powinni być karani jak każdy inny obywatel.

Jak już mówiłam, nie na tym w szczególności chcę się skupić, bo uderzyła mnie jeszcze jedna rzecz w tym filmie, a mianowicie reakcja ludzi. Pomijając całkowicie kościół, chodzi mi o reakcje na molestowanie, na gwałt, trochę też na tematykę seksualną ogółem. Dziwimy się, że takie sprawy wychodzą dopiero po latach. Jednak nawet dorosła już osoba nie chce usłyszeć: Po coś tam polazł?, Dlaczego się na to zgodziłeś? Dlaczego prowokacyjnie się obrałaś? Dlaczego się dałaś? Jest to dla nich wyjątkowo trudne. Co natomiast mają czuć dzieci. Jak się czuje dorastająca dziewczynka ze świadomością, że pierwsza straciła dziewictwo wśród koleżanek, dużo wcześniej i nie z osobą, z którą chciała. Jak się czuje chłopak, który zbyt wcześnie dowiedział się, czym jest seks i nie ma ochoty się tym chwalić. Z ust innych mogłyby paść hasła: dziwka, pedał, a osoba pokrzywdzona gdzieś głęboko w świadomości zgadzałaby się z nimi. Takie osoby często obwiniają siebie bardziej niż sprawców, nie rozumieją tego, co się stało, nie jest łatwo o tym mówić. Nie wiedzą, kto postąpił źle.

Bądźmy szczerzy, w Polsce edukacja seksualna leży, świadomość tego, co się dzieje, jest znikoma, a i empatii w nas brakuje. Temat pedofilii często jest pomijany, przemilczany. Trudno nam także mówić o gwałtach i molestowaniu wśród dorosłych w rodzinie, w pracy.

Może niewiele jesteśmy w stanie na to wszytko poradzić, ale mam jedną prośbę do każdego. Jeśli kiedykolwiek ktoś zwierzy Ci się z trudnych przeżyć, nie oceniaj go. Choćby jego zachowanie wydawało Ci się głupie, choćbyś myślał, że mógł tego uniknąć, a ty postąpiłbyś inaczej. Po prostu wysłuchaj i spróbuj zrozumieć, że nie każdy ma silny charakter. Kiedy czasu nie da się cofnąć, sam motyw zrozumienia znaczy bardzo dużo.