Rozkochana w poezji, szukam wspomnień

 

Są takie miejsca, które całym sercem kojarzymy z beztroskim dzieciństwem. Zamykamy oczy i przenosimy się w krainę zabaw i bezgranicznej wyobraźni. 

To właśnie tutaj w tej małej wiosce w województwie opolskim mogłam być kim chcę i wykorzystywałam to w każde wakacje. Rozkochów - nie zwracałam uwagi nigdy na piękno tej nazwy. Dopiero ktoś z innego rejonu zwrócił na to moją uwagę. Czy w tym miejscu faktycznie można się rozkochać?

Mieszka tu mój dziadek i część rodziny. Mieszkała tu świętej pamięci babcia. Mały blok z dużym podwórkiem, krzakiem malin, miejscem do przeróżnych zabaw. Naprzeciwko park kryjący w sobie niezwykłe tajemnice, ale o tym za chwilę. Rozkochów to nie tylko moje dzieciństwo. To przede wszystkim dzieciństwo mojej mamy a za tym idzie dużo opowieści. Nic więc dziwnego, że lubię tam wracać i zanurzać się we wspomnienia moje i nie moje. 

Do parku długi czas nie dało się  wejść. Tym bardziej w okolice pałacu, którego ja nawet nie znałam. Ostatnio jednak nastąpiła wielka zmiana. 

Pałac będący już ruiną niezdatną do zwiedzania zyskał nowego właściciela. Nagle nie tylko ruszyły prace remontowe, ale też ożyła cała wioska, gdyż właściciel w ramach promocji tegoż miejsca co weekend postanowił urządzać tutaj wielotematyczne uroczystości. 

Nie udało mi się być na wszystkich, ale po kilku wizytach i obejrzanych zdjęciach z imprez, które przegapiłam, jestem po prostu zachwycona. Już przy pierwszym spotkaniu zostaliśmy uraczeni kawą, pysznym ciastem i lampką wina. Były też wydarzenia muzyczne, na które przybywali ludzie nie tylko z Rozkochowa. 

Trafiło się też coś idealnego dla mnie. Spotkanie autorskie co prawda nieznanego mi autora, ale chyba po to właśnie takie spotkania są, by zapoznać się z nową twórczością. Jakub Otte — młody chłopak, debiutant zabrał nas w świat poezji i postawił sobie za zadanie rozkochać nas w niej. Nie wiem jak innych, ale mnie przekonał. 

Uraczył nas pięknymi wierszami nie tylko swoimi, ale także swojej idolki Haliny Poświatowskiej. Zadał też sporo refleksyjnych pytań. Niestety moja naturalna nieśmiałość nie pozwalała mi wziąć udziału w dyskusji. Może kiedyś się przełamię, na razie słuchałam i odpływałam, uśmiechając się przy tak prostych słowach, które trafią do serca. 

Jakub Otte - "Nienazwanie"

Taka właśnie jest poezja Jakuba prosta, szczera, mówiąca o tym co ważne. O czym? To już zostało nienazwane. 

Jakub mówił o tym, że słowa są ważne. Czasem brakuje nam odwagi, by wypowiedzieć te najważniejsze. A jednak wyłamię się tutaj. Czasem ciszą również można wyrazić wszytko. A Nienazwanie również ma swój urok. 

Zakręciła mi się łezka w oku również przy tym wierszu. Może ja byłam przygotowana na odejście babci. Spodziewała się tego cała rodzina, odkąd usłyszeliśmy diagnozę. A babcia mimo wszytko długo trzymała się na siłach. Walczyła z rakiem jak nikt, walczyła tak mocno, że gdzieś tam dawała nam nadzieję, że będzie tak walczyć zawsze. Dlatego ciągle mam wrażenie, jakby zostawiła nierozegraną partię, kiedy kolejny raz grałyśmy w warcaby. A przecież pod koniec już nie miała nawet na to siły. 

Jedno wiem, że ciągle jest ze mną, ciągle jest z nami. W tych wszystkich Rozkochanych Wspomnieniach. 

Jeśli kiedyś będziecie w województwie opolskim, zawitajcie to tej wioski w powiecie krapkowickim, gminie Walce. Wpadnijcie na kawę do pałacu i dorzućcie cegiełkę na jego remont :). Bardzo bym chciała ujrzeć ten zabytek odnowiony. Zapraszam też do śledzenia aktualnych wydarzeń na Facebooku. O jeszcze jednym napiszę osobny post :). 

~

W Rozkochowie również pisałam swoje pierwsze opowiadania. Ciągle to miejsce napełnia mnie twórczą weną i czytelnikom Seksty mogę zdradzić, że powolutku tworzy się również historia Wiktorii siostry Michała :). Jeśli jednak chcecie, żeby ujrzała światło dzienne, pomóżcie mi rozreklamować Sekstę i zachęcajcie znajomych <3. 

 https://ridero.eu/pl/books/seksta/